Σύμφωνα με τον Κώδικα του Έλληνος Λόγου, του Σημαιοφόρου Θεολόγου, η Γλώσσα μας η Ελληνική, χωρίς αμφιβολία, είναι Συμπαντική, απολύτως Νοηματική και ασφαλώς Ηλιακή. Δια της ονομασίας των συμβόλων της, ιστορείται η πορεία τού Φωτός, που εκπέμπεται από τους ηλίους αστέρες. Το Γράμμα Λ Α Μ Β Δ Α μάς διηγείται το συναρπαστικό ταξείδι του, που απαύστως πραγματοποιεί, ανά τους αιώνες.
Το Λάμβδα, κωδικώς, σημαίνει: α) την Ηλιακή λαμπρότητα, υλική ή πνευματική και β) τα υγρά επί γης Το Λάμβδα φανερώνει την λαμπρή υλική του ουσία στις Ελληνίδες λέξεις: φλόγα, λάβα, λάμψη κ.λπ., ενώ την πνευματική του ουσία, στον Λόγο, την Λύσι, την Αλήθεια κ.λπ.
