Για του λόγου το αληθές, θα χρησιμοποιήσω τον Κώδικα του Έλληνος Λόγου, του Σημαιοφόρου Θεολόγου.
Το άφωνον Β(ΗΤΑ) κωδικώς σημαίνει την κάθε μορφής ενέργειαν, ενώ το ΡΟ δηλώνει την ροήν, πρωτίστως των φωτοενεργειών και κατόπιν κάθε άλλην ροήν, ακόμη και αυτή του Χρόνου, των σκέψεων κ.λπ.
Ο συνδυασμός Β+Ρ παράγει πλήθος λέξεων, που δηλώνουν την βασικήν έννοιαν των αφώνων, ήτοι Ενέργεια που Ρέει. Η Ενέργεια που ρέει, στην αερίαν εκδήλωσίν της σημαίνεται με τον Βορέα ή Βοριά ή Βόρειο Άνεμο. Δεδομένου ότι η λέξις Βορά σημαίνει την τροφήν, αβιάστως συμπεραίνουμε, ότι ο Βορέας είναι ο πιό ωφέλιμος άνεμος.
Ο Μυθολογικός Βορέας, είναι τέκνον του ζεύγους ΑΣΤΡΑΙΟΣ – ΗΩΣ, για να δηλωθή, ότι εκ του πυρός των Άστρων γεννάται ο Αέρας, που είναι βασικά η ανάσα της ζωής.
Οι ενέργειες που από των άστρων Ρέουν (Β+Ρ) προς την πλανήτην μας, εκδηλώνονται μετά θορύβου, κάτι που δηλώνει το ρήμα Βράχω = κροτώ – βροντώ.
Αλλά και η Βροντή που ακολουθεί την Αστραπήν είναι απολύτως δηλωτική, του παραγομένου θορύβου.
Ο Βρόντης, εξ άλλου, φέρεται υιός του Ουρανού και της Γαίας και είναι Κύκλωψ, δηλ. Ήλιος (πηγή φωτός έχουσα Κύκλου Όψιν).
Κωδικώς, ΚΥ-ΚΛΩ-Ψ σημαίνεται ΚΥ = εδώ κάτω συσσώρευσις (δυνάμεως) ΚΛΩ = που αποκόπτεται από το ηλιακόν Ψ = Πυρ, το εσωτερικόν.
Η μυθολογική αυτή αναφορά, επαναληπτικώς, μας βεβαιώνει ότι η Βροντή είναι η ηχητική παρουσία του Κεραυνού ή η Β-Ρ = ενέργεια που ρέει από τον ήλιον. Η Κεραύνειος Ενέργεια σημαίνεται με τα ονόματα Άργης – Βρόντης – Στερόπης. Αλλά ο συνδυασμός των αφώνων Β-Ρ παράγει και πολλές άλλες λέξεις, δια των οποίων σημαίνεται και η υγρά Ροή.
Η λέξις, λοιπόν, το Βράχος-εος ονομάζει τα ρηχά νερά και ο Ποσειδών, κατά μίαν μυθολογικήν εκδοχήν, θα κτυπήση τον βράχον της Ακροπόλεως, ώστε να αναβλύση πηγαίον ύδωρ.
Αλλά, αν το βράχος σημαίνει τα ρηχά νερά, η λέξις Βρύχια ονομάζει τα πολλά νερά του βυθού της θαλάσσης. Σε πολλούς Συνέλληνες, η λέξις φαίνεται άγνωστη, όμως δεν είναι έτσι, διότι όλοι γνωρίζουμε ότι κάθε τι που ευρίσκεται «υπό των βρυχίων» υδάτων, ονομάζεται Υποβρύχιον.
Συνεχίζοντας την μελέτην των λέξεων που περιέχουν Β+Ρ και φανερώνουν την υγράν ρέουσαν ενέργειαν, ας θυμηθούμε τα Βρύα, τα οποία φύονται όπου υπάρχουν νερά, ενώ οι Βρύσες έχουν στον Σ=έσω χώρον τους Υ=μεγάλες ποσότητες ύδατος. Το ίδιο συμβαίνει και στις βρύσες της οικίας μας, αλλά και στις υπαίθριες του δάσους.
Η λέξις Βροχή, που σημαίνει κωδικώς Βορά στο χώμα, είναι απολύτως δηλωτική της τροφοδοσίας του χώματος μέσω των ομβρίων υδάτων.
Επίσης και η Βέροια, δια του ονόματός της, δηλώνει την Βοράν και βέβαια η Ενέργεια που Ρέει δια των πολλών υδάτων της, πιστοποιεί περί της ευφορίας του τόπου. Ο τόπος, που εξασφαλίζει τροφή για τους κατοίκους, λέγεται Βόρος, ενώ ο μην παράγων αγαθά καλείται Άβορος τόπος.
Στην σκέψιν μου ήλθε και το όνομα των ιθαγενών της Αυστραλίας, Αβορίγινες = μη τρεφόμενοι (επαρκώς) γήινοι.
Κλείνοντας την ενότητα αυτή, περί της υγράς ροής της ενεργείας, θα αναφέρω την λέξιν ΕΜΒΡΥΟΝ ή Εν-Βρυον, ώστε να δηλωθή το κυοφορούμενον, το ευρισκόμενον Εντός του μητρικού σώματος και τρεφόμενον διά υγράς τροφής και μάλιστα επαρκώς, δεδομένου ότι Βρύω σημαίνει «είμαι πλήρης».
Πλήρες και ευχαριστημένον το Έμβρυον, αναμένει την έξοδόν του στο φως, για να ονομασθή ΒΡΕ-ΦΟΣ, δηλα-δή τρεφόμενο πλέον στο φως ή πρωτίστως τρεφόμενο με φως.
Αφού αναφερθήκαμε στην αερίαν και υγράν τροφοδοσίαν, που οι παραγόμενες δια των αφώνων Β+Ρ λέξεις μας φανέρωσαν, ας αναζητήσουμε τώρα τις λέξεις που σημαίνουν την στερεάν τροφήν μας, την οποίαν τα φυσικά σώματά μας λαμβάνουν.
Η βασική έννοια της τροφής σημαίνεται με την λέξιν Βορά. Όταν η Βορά εισέρχεται Σ=εντός του σώματος, λέγεται και Βρώσις. Ο λαμβάνων Βοράν ή Βρώσιν αποκτά Βάρος και γίνεται Βαρύς.
Αν είναι λαίμαργος θα λάβη το επίθετον Βορός. Ο καλώς τρεφόμενος Βρύει=είναι πλήρης και αισθάνεται Όβριμος=δυνατός και βριαρός=στιβαρός. Ως τρεφόμενος και ένεκα που διαθέτει ένα σώμα Τ=στερεόν, το οποίον υπόκειται της φθοράς, καλείται και Βροτός=θνητός. Αυτός ο Βροτός και Βριαρός συγγενεύει με τον Βριάρεω, το τέκνον του Ουρανού και της Γαίας, ο οποίος είναι Γίγας και ονομάζεται και όβριμος (ουκ ονομαστός – εκατόγχειρας).
Όσο και αν το φέρουμε βαρέως, που είμεθα βροτοί, ας μας παρηγορεί η σκέψις ότι είμεθα πρωτίστως τέκνα του Ουρανού και αυτό μας καθιστά, ψυχικώς και πνευματικώς, αθανάτους.
Ως τέκνα της Γαίας, μόνον ως προς το φυσικόν μας σώμα είμεθα βροτοί=θνητοί. Η ενασχόλησις με τον καλόν αγώνα θα μας φέρνη όλο και πιο κοντά στον Πατέρα Ουρανό και θα μας ενισχύη την δύναμιν να αντέχουμε την βάσανον του υλικού βίου μας, ο οποίος ενίοτε γίνεται αβίωτος…
Φωτεινή Τυράσκη - Μαθήτρια Κώδικος Έλληνος Λόγου
Πηγή:
ΕΛΛΑΝΙΑ ΠΥΛΗ
