Είμαστε ότι σκεφτόμαστε.
Οι
σκέψεις του κάθε ανθρώπου εκφράζουν καθαρά και αδιαμφισβήτητα την
ψυχοσύνθεσή του. Ανάλογα με τις σκέψεις που κάνουμε, οδηγούμαστε στο να
πράξουμε το δίκαιο ή το άδικο. Ο Επίχαρμος, κωμοδιογράφος και φιλόσοφος
από την Κω, υποστήριζε πως αν κάποιος έχει καθαρό νου, τότε όλο του το
σώμα είναι καθαρό.
Ο νους διοικεί κατά κάποιον τρόπο την ψυχή. Αποτελεί σταυροδρόμι πολλών και διάφορων σκέψεων. Αυτός καθορίζει ποιες σκέψεις κρατάει και ποιες πετάει. Όπως στον υπολογιστή καταγράφονται στο ψηφιακό χαρτί οι επιθυμητές από εμάς λέξεις, έτσι και στο μυαλό αποθηκεύονται εκούσια οι όποιοι συλλογισμοί. Ανάλογα με την παιδεία, τις γνώσεις και την εμπειρία που έχει ο καθένας μας, κρατάει μέσω του νου τις σκέψεις που θεωρεί ωφέλιμες και όσες μπορεί τις μετουσιώνει σε πράξεις.
Για τον Αριστοτέλη ο νους είναι θείος. Όπως οι περισσότεροι Έλληνες φιλόσοφοι, έτσι και ο Αριστοτέλης πίστευε στην ύπαρξη ενός μόνο Θεού. Μάλιστα στα «Ηθικά Νικομάχεια» αναφέρει ότι «η ανθρώπινη ενέργεια, που είναι συναφέστερη προς την ενέργεια του Θεού, προξενεί την μεγαλύτερη ευδαιμονία». Πέραν τούτου ο Σταγειρίτης φιλόσοφος πίστευε ότι ο νους του ανθρώπου είναι το μέσο σύνδεσης με την συμπαντική αρχή, δηλαδή τον Θεό.
Ο νους αποτελεί την κινητήριο δύναμη της ψυχής, όπως ο Θεός την κινητήριο δύναμη του σύμπαντος. Θεωρείται απαρχή τόσο της θεωρητικής όσο και της πρακτικής ανθρώπινης δραστηριότητας. Λαμβάνει ελεύθερα τις αποφάσεις που επηρεάζουν την ζωή του καθενός μας. Ο Ξενοφών έλεγε χαρακτηριστικά πως «το σώμα κάνει ό,τι θέλει το μυαλό». «Όλα είναι στο μυαλό σου», ακούμε συχνά.
Πράγματι η κύρια μάχη λαμβάνει χώρα στο εσωτερικό του εγκεφάλου μας. Παλαιότερα η υποταγή των ανθρώπων στην κάθε εξουσία επιτυγχανόταν κυρίως με τον έλεγχο του σώματος (βία). Στον λεγόμενο εκδημοκρατισμένο κόσμο, η τακτική έχει πλέον αλλάξει. Απώτερος στόχος της επικρατούσας ελίτ είναι ο έλεγχος του νου, έτσι ώστε οι αποφάσεις των ανθρώπων να συμβαδίζουν με το «πνεύμα» των εξουσιαστών. Επειδή ζούμε στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, η επιβολή συγκεκριμένου τρόπου σκέψης και συμπεριφοράς επιχειρείται σε παγκόσμιο επίπεδο.
Την μέθοδο της μαζικής υποταγής των συνειδήσεων, προσπάθησε να «ακτινογραφήσει» πολλά χρόνια πριν ο Σωκράτης με την παραβολή του σπηλαίου. Όσο αμόρφωτοι και ακαλλιέργητοι είναι οι άνθρωποι τόσο πιο εύκολα ελέγχονται από την διαφθαρμένη εξουσία, διακήρυττε. Το βάρος το έριχνε, όπως είδαμε, στους νέους. Από μικρός ο άνθρωπος οφείλει να αποκτά παιδεία, ειδάλλως με το πέρας των ετών υποτάσσεται στην θέληση των λίγων. Ο νους του αδρανοποιείται. Έχει την αίσθηση ότι ο ίδιος λαμβάνει τις αποφάσεις, αλλά στην ουσία το μυαλό του έχει υποταχθεί. Επηρεάζεται από το συνεχώς «εξελισσόμενο» περιβάλλον, δηλαδή σήμερα από την τηλεόραση, την μόδα, τον καταναλωτισμό, την αυτοματοποίηση κ.ο.κ.
Εντούτοις ακούμε πολλές φορές να λένε: «Η σκέψη είναι ελεύθερη». Αναρωτήθηκε όμως κανείς σε ποιο επίπεδο βρίσκεται σήμερα η ανθρώπινη συνείδηση; Ο άνθρωπος κατά τις τελευταίες δεκαετίες φθείρεται, χάνοντας κομμάτια της ελευθερίας και του ανθρωπισμού του. Ενδιαφέρεται πρωτίστως για την ατομική του ευημερία, αγνοώντας τον διπλανό του. Εξαρτάται πλήρως από την μηχανική-επιστημονική «πρόοδο». Για ποια ελευθερία μιλάμε λοιπόν;
Στην ανθρώπινη συνείδηση-σκέψη κυριαρχεί το αξίωμα «δούλευε, ζήσε, γλέντα και άσε τα υπόλοιπα στο σύστημα». Οι ψεύτικες ανάγκες και ο αχαλίνωτος ατομικισμός έχουν κατακλύσει τα μυαλά χιλιάδων συνανθρώπων μας, οι οποίοι δεν θέλουν και καμιά φορά δεν προλαβαίνουν να σκεφτούν κάτι άλλο εκτός από τα «συνηθισμένα».
Η προπαγάνδα μας έχει πείσει ότι πρέπει να είμαστε αναγκαστικά εγκλωβισμένοι σ’ έναν τρόπο ζωής, από τον οποίο σε καμία περίπτωση δεν πρέπει ή δεν μπορούμε να ξεφύγουμε. Ζούμε «αλυσοδεμένοι» στα προβλήματα της καθημερινότητας σαν τους κρατούμενους στο σπήλαιο. Συνηθίζουμε να σκεφτόμαστε αυτά που μας μαθαίνουν να σκεφτόμαστε, αφού τα πάντα είναι θέμα συνήθειας· έθους.
Εθισμένοι λοιπόν οι περισσότεροι συνθέτουν μια μάζα που άγεται και φέρεται. Ακόμα κι αν κάποιος ανακαλύψει την αλήθεια και προσπαθήσει να την μοιραστεί με τους «συγκρατούμενους» του, οι περισσότεροι θα απορρίψουν ασυζητητί τα λεγόμενά του, επειδή δεν μπορούν ή δεν θέλουν να «ξυπνήσουν», όντες βολεμένοι στην φαινομενική ασφάλεια. Το σύστημα καλύπτει στοιχειωδώς τις τεχνηέντως δημιουργηθείσες ανάγκες τους. Μέχρι πότε όμως; Όταν το κακό επισκέπτεται τον διπλανό μας, σύντομα θα χτυπήσει και την δική μας πόρτα.
Οπότε πρέπει μόνοι μας, ειδικά εμείς οι νέοι, να συνειδητοποιήσουμε πως μόνο με την ανάπτυξη της ορθής κρίσης θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε από την διανοητική σκλαβιά. Ο Αριστοτέλης πίστευε ότι η κρίση που έχουμε για το αν κάναμε κάτι λάθος ή σωστό, διαμορφώνεται με βάση την συνείδησή μας. Η αδρανοποίησή της προκαλεί σύγχυση μέσα μας. Δεν είμαστε σε θέση να διακρίνουμε σχεδόν τίποτε παρά μόνο τις… σκιές. Γινόμαστε κατάδικοι του σπηλαίου. Θεωρούμε το θέατρο σκιών, ως την μόνη πραγματικότητα γύρω μας.
Συμπερασματικά οι νέοι άνθρωποι γινόμαστε μάρτυρες μιας συστηματικής και ανελέητης επίθεσης εναντίον του ανθρώπινου νου. Σκεφτείτε: Ποιος έχει το δικαίωμα να επηρεάζει την σκέψη μας; Σίγουρα κανείς! Ο νους είναι το μόνο πράγμα που δεν μπορεί να φυλακιστεί, χωρίς την δική μας συναίνεση. Ακόμα και αν μας δέσουν χειροπόδαρα, νου και ψυχή αδυνατούν να τα υποτάξουν δια της βίας. Εκτός αν κάποιος επιλέξει ελεύθερα-συνειδητά την διανοητική υποταγή ή από άγνοια παρασυρθεί σε λάθος μονοπάτια. Ακόμα όμως και οι λάθος πράξεις λόγω άγνοιας μας καταλογίζονται, επειδή ήταν στο χέρι μας να τις αποφύγουμε. Άλλωστε πάντα υπάρχουν περιθώρια επιλογής.
Για αυτό εκμεταλλευτείτε την ελευθερία επιλογών που έχουμε και μην γίνεστε θύματα της προπαγάνδας. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να αρνηθεί την υποταγή της συνείδησής του στον σημερινό ψεύτικο κόσμο του θεάματος, της ψευτοκουλτούρας, της απανθρωπιάς και του καιροσκοπισμού.
Η ζωή είναι μια μεγάλη περιπέτεια. Η καθαρή και επαγρυπνούσα συνείδηση αποτελεί τον φάρο-προστάτη ανάμεσα στα βράχια και τις παγίδες της Κακίας. Η φωνής της λειτουργεί σαν το «καμπανάκι» κινδύνου που μας προειδοποιεί για τις κακοτοπιές. Δεν γνωρίζετε την φράση «Άκουσε την φωνή της συνείδησής του»;
Όταν σκεφτόμαστε κάτι κακό για πολλή ώρα, στο τέλος ο εν λόγω συλλογισμός μας υπνωτίζει. Οι κακές ονειροπολήσεις «δηλητηριάζουν» την ψυχή. Με τον καιρό γινόμαστε αιχμάλωτοι του συστήματος και εθιζόμαστε εν τέλει στην ασυδοσία και την αδιαφορία. Κανείς δεν μας πιέζει να ξεπεράσουμε τα όρια. Η όποια παρεκτροπή μας καταλογίζεται, καθόσον εμείς επιλέγουμε ποιες σκέψεις θα μετουσιώσουμε σε πράξεις.
Πηγή:
el.gr
Ο νους διοικεί κατά κάποιον τρόπο την ψυχή. Αποτελεί σταυροδρόμι πολλών και διάφορων σκέψεων. Αυτός καθορίζει ποιες σκέψεις κρατάει και ποιες πετάει. Όπως στον υπολογιστή καταγράφονται στο ψηφιακό χαρτί οι επιθυμητές από εμάς λέξεις, έτσι και στο μυαλό αποθηκεύονται εκούσια οι όποιοι συλλογισμοί. Ανάλογα με την παιδεία, τις γνώσεις και την εμπειρία που έχει ο καθένας μας, κρατάει μέσω του νου τις σκέψεις που θεωρεί ωφέλιμες και όσες μπορεί τις μετουσιώνει σε πράξεις.
Για τον Αριστοτέλη ο νους είναι θείος. Όπως οι περισσότεροι Έλληνες φιλόσοφοι, έτσι και ο Αριστοτέλης πίστευε στην ύπαρξη ενός μόνο Θεού. Μάλιστα στα «Ηθικά Νικομάχεια» αναφέρει ότι «η ανθρώπινη ενέργεια, που είναι συναφέστερη προς την ενέργεια του Θεού, προξενεί την μεγαλύτερη ευδαιμονία». Πέραν τούτου ο Σταγειρίτης φιλόσοφος πίστευε ότι ο νους του ανθρώπου είναι το μέσο σύνδεσης με την συμπαντική αρχή, δηλαδή τον Θεό.
Ο νους αποτελεί την κινητήριο δύναμη της ψυχής, όπως ο Θεός την κινητήριο δύναμη του σύμπαντος. Θεωρείται απαρχή τόσο της θεωρητικής όσο και της πρακτικής ανθρώπινης δραστηριότητας. Λαμβάνει ελεύθερα τις αποφάσεις που επηρεάζουν την ζωή του καθενός μας. Ο Ξενοφών έλεγε χαρακτηριστικά πως «το σώμα κάνει ό,τι θέλει το μυαλό». «Όλα είναι στο μυαλό σου», ακούμε συχνά.
Πράγματι η κύρια μάχη λαμβάνει χώρα στο εσωτερικό του εγκεφάλου μας. Παλαιότερα η υποταγή των ανθρώπων στην κάθε εξουσία επιτυγχανόταν κυρίως με τον έλεγχο του σώματος (βία). Στον λεγόμενο εκδημοκρατισμένο κόσμο, η τακτική έχει πλέον αλλάξει. Απώτερος στόχος της επικρατούσας ελίτ είναι ο έλεγχος του νου, έτσι ώστε οι αποφάσεις των ανθρώπων να συμβαδίζουν με το «πνεύμα» των εξουσιαστών. Επειδή ζούμε στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, η επιβολή συγκεκριμένου τρόπου σκέψης και συμπεριφοράς επιχειρείται σε παγκόσμιο επίπεδο.
Την μέθοδο της μαζικής υποταγής των συνειδήσεων, προσπάθησε να «ακτινογραφήσει» πολλά χρόνια πριν ο Σωκράτης με την παραβολή του σπηλαίου. Όσο αμόρφωτοι και ακαλλιέργητοι είναι οι άνθρωποι τόσο πιο εύκολα ελέγχονται από την διαφθαρμένη εξουσία, διακήρυττε. Το βάρος το έριχνε, όπως είδαμε, στους νέους. Από μικρός ο άνθρωπος οφείλει να αποκτά παιδεία, ειδάλλως με το πέρας των ετών υποτάσσεται στην θέληση των λίγων. Ο νους του αδρανοποιείται. Έχει την αίσθηση ότι ο ίδιος λαμβάνει τις αποφάσεις, αλλά στην ουσία το μυαλό του έχει υποταχθεί. Επηρεάζεται από το συνεχώς «εξελισσόμενο» περιβάλλον, δηλαδή σήμερα από την τηλεόραση, την μόδα, τον καταναλωτισμό, την αυτοματοποίηση κ.ο.κ.
Εντούτοις ακούμε πολλές φορές να λένε: «Η σκέψη είναι ελεύθερη». Αναρωτήθηκε όμως κανείς σε ποιο επίπεδο βρίσκεται σήμερα η ανθρώπινη συνείδηση; Ο άνθρωπος κατά τις τελευταίες δεκαετίες φθείρεται, χάνοντας κομμάτια της ελευθερίας και του ανθρωπισμού του. Ενδιαφέρεται πρωτίστως για την ατομική του ευημερία, αγνοώντας τον διπλανό του. Εξαρτάται πλήρως από την μηχανική-επιστημονική «πρόοδο». Για ποια ελευθερία μιλάμε λοιπόν;
Στην ανθρώπινη συνείδηση-σκέψη κυριαρχεί το αξίωμα «δούλευε, ζήσε, γλέντα και άσε τα υπόλοιπα στο σύστημα». Οι ψεύτικες ανάγκες και ο αχαλίνωτος ατομικισμός έχουν κατακλύσει τα μυαλά χιλιάδων συνανθρώπων μας, οι οποίοι δεν θέλουν και καμιά φορά δεν προλαβαίνουν να σκεφτούν κάτι άλλο εκτός από τα «συνηθισμένα».
Η προπαγάνδα μας έχει πείσει ότι πρέπει να είμαστε αναγκαστικά εγκλωβισμένοι σ’ έναν τρόπο ζωής, από τον οποίο σε καμία περίπτωση δεν πρέπει ή δεν μπορούμε να ξεφύγουμε. Ζούμε «αλυσοδεμένοι» στα προβλήματα της καθημερινότητας σαν τους κρατούμενους στο σπήλαιο. Συνηθίζουμε να σκεφτόμαστε αυτά που μας μαθαίνουν να σκεφτόμαστε, αφού τα πάντα είναι θέμα συνήθειας· έθους.
Εθισμένοι λοιπόν οι περισσότεροι συνθέτουν μια μάζα που άγεται και φέρεται. Ακόμα κι αν κάποιος ανακαλύψει την αλήθεια και προσπαθήσει να την μοιραστεί με τους «συγκρατούμενους» του, οι περισσότεροι θα απορρίψουν ασυζητητί τα λεγόμενά του, επειδή δεν μπορούν ή δεν θέλουν να «ξυπνήσουν», όντες βολεμένοι στην φαινομενική ασφάλεια. Το σύστημα καλύπτει στοιχειωδώς τις τεχνηέντως δημιουργηθείσες ανάγκες τους. Μέχρι πότε όμως; Όταν το κακό επισκέπτεται τον διπλανό μας, σύντομα θα χτυπήσει και την δική μας πόρτα.
Οπότε πρέπει μόνοι μας, ειδικά εμείς οι νέοι, να συνειδητοποιήσουμε πως μόνο με την ανάπτυξη της ορθής κρίσης θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε από την διανοητική σκλαβιά. Ο Αριστοτέλης πίστευε ότι η κρίση που έχουμε για το αν κάναμε κάτι λάθος ή σωστό, διαμορφώνεται με βάση την συνείδησή μας. Η αδρανοποίησή της προκαλεί σύγχυση μέσα μας. Δεν είμαστε σε θέση να διακρίνουμε σχεδόν τίποτε παρά μόνο τις… σκιές. Γινόμαστε κατάδικοι του σπηλαίου. Θεωρούμε το θέατρο σκιών, ως την μόνη πραγματικότητα γύρω μας.
Συμπερασματικά οι νέοι άνθρωποι γινόμαστε μάρτυρες μιας συστηματικής και ανελέητης επίθεσης εναντίον του ανθρώπινου νου. Σκεφτείτε: Ποιος έχει το δικαίωμα να επηρεάζει την σκέψη μας; Σίγουρα κανείς! Ο νους είναι το μόνο πράγμα που δεν μπορεί να φυλακιστεί, χωρίς την δική μας συναίνεση. Ακόμα και αν μας δέσουν χειροπόδαρα, νου και ψυχή αδυνατούν να τα υποτάξουν δια της βίας. Εκτός αν κάποιος επιλέξει ελεύθερα-συνειδητά την διανοητική υποταγή ή από άγνοια παρασυρθεί σε λάθος μονοπάτια. Ακόμα όμως και οι λάθος πράξεις λόγω άγνοιας μας καταλογίζονται, επειδή ήταν στο χέρι μας να τις αποφύγουμε. Άλλωστε πάντα υπάρχουν περιθώρια επιλογής.
Για αυτό εκμεταλλευτείτε την ελευθερία επιλογών που έχουμε και μην γίνεστε θύματα της προπαγάνδας. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να αρνηθεί την υποταγή της συνείδησής του στον σημερινό ψεύτικο κόσμο του θεάματος, της ψευτοκουλτούρας, της απανθρωπιάς και του καιροσκοπισμού.
Η ζωή είναι μια μεγάλη περιπέτεια. Η καθαρή και επαγρυπνούσα συνείδηση αποτελεί τον φάρο-προστάτη ανάμεσα στα βράχια και τις παγίδες της Κακίας. Η φωνής της λειτουργεί σαν το «καμπανάκι» κινδύνου που μας προειδοποιεί για τις κακοτοπιές. Δεν γνωρίζετε την φράση «Άκουσε την φωνή της συνείδησής του»;
Όταν σκεφτόμαστε κάτι κακό για πολλή ώρα, στο τέλος ο εν λόγω συλλογισμός μας υπνωτίζει. Οι κακές ονειροπολήσεις «δηλητηριάζουν» την ψυχή. Με τον καιρό γινόμαστε αιχμάλωτοι του συστήματος και εθιζόμαστε εν τέλει στην ασυδοσία και την αδιαφορία. Κανείς δεν μας πιέζει να ξεπεράσουμε τα όρια. Η όποια παρεκτροπή μας καταλογίζεται, καθόσον εμείς επιλέγουμε ποιες σκέψεις θα μετουσιώσουμε σε πράξεις.
Πηγή:
el.gr
