2 Γιὰ τὸν Δημώνακτα εἶναι σωστὸ καὶ πρέπον νὰ μιλήσουμε γιὰ δύο
λόγους. Πρῶτα γιὰ νὰ διατηρηθεῖ ἡ μνήμη του στοὺς καλλιεργημέ-
νους ὅσο, τουλάχιστον, περνᾶ ἀπὸ τὸ χέρι μου. Ἔπειτα, γιὰ νἄχουν
καὶ οἱ νέοι οἱ πιὸ προικισμένοι, αὐτοὶ ποὺ στρέφονται στὸν στοχα-
σμό, πρότυπα γιὰ παραδειγματισμὸ ποὺ νὰ μὴν εἶναι μόνον ἀπὸ τὰ
παλιὰ τὰ χρόνια διαλεγμένα, ἀλλὰ κι ἀπὸ τοὺς χρόνους μας νὰ
παίρνουν κανόνα βίου καὶ νὰ μιμοῦνται ἐκεῖνον ποὺ ἀναδείχτηκε
στὸν ἄριστο ἀπ' ὅσους φιλοσόφους γνώρισα.
~*~
20 Ὅταν κάποιος τὸν ρώτησε, ποιός εἶναι, κατὰ τὴ γνώμη του, ὁ
ὁρισμὸς τῆς εὐτυχίας, ἀπάντησε πὼς μόνο εὐτυχισμένο θεωρεῖ τὸν
ἐλεύθερο. Κι ὅταν ἐκεῖνος παρατήρησε πὼς εἶναι πολλοὶ οἱ ἐλεύθε-
ροι, εἶπε: «Νομίζω πὼς ὁ πραγματικὰ ἐλεύθερος εἶν' ἐκεῖνος ποὺ
οὔτε ἐλπίζει οὔτε φοβᾶται τίποτε». Ξανὰ παρατηρεῖ ὁ ἄλλος: «Καὶ
πῶς θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ τὸ πετύχει; Διότι ὅλοι μας ἔχουμε ὑπο
δουλωθεῖ γιὰ τὰ καλὰ σ' αὐτά». «Κι ὅμως, ἂν εἶχες προσέξει καλὰ
ὅσα ἀφοροῦν τὸν ἄνθρωπο, δὲν θὰ τὰ εὕρισκες ἄξια γιὰ φόβο ἢ γιὰ
ἐλπίδα, ἀφοῦ καὶ τὰ δυσάρεστα καὶ τὰ εὐχάριστα θὰ ἔχουν ὁπωσ-
δήποτε ἕνα τέλος».
~*~
27 Ὅταν τοῦ εἶπε κάποιος ἀπὸ τὴ συντροφιά του, «Ἂς πᾶμε, Δη-
μῶναξ, στὸ Ἀσκληπιεῖο καὶ ἂς προσευχηθοῦμε γιὰ τὸν γιό μου», τοῦ
εἶπε: «Γιὰ πολὺ κουφὸ τὸν ἔχεις τὸν Ἀσκληπιό, ἂν δὲν μπορεῖ ν'
ἀκούει κι ἀπὸ δῶ τὴν προσευχή μας ↓».
~*~
35 Κάποτε πάλι ποὺ ἦταν νὰ κάνει θαλασσινὸ ταξίδι μέσα στὸν
χειμώνα, τοῦ εἶπε κάποιος φίλος, «Μά, δὲν φοβᾶσαι μήπως ἀνατρα-
πεῖ τὸ σκάφος καὶ σὲ καταβροχθίσουν τὰ ψάρια;» Κι αὐτὸς ἀπάντη-
σε: «Θὰ ἤμουν ἀχάριστος ἂν δίσταζα νὰ καταφαγωθῶ ἀπὸ τὰ ψά-
ρια, ἐγὼ ποὺ τόσα ψάρια ἔχω φάει».
~*~
40 Κάποιος Πολύβιος, ἄνθρωπος ἐντελῶς ἀπαίδευτος ποὺ μιλοῦσε
μάλιστα καὶ μὲ ἀσυνταξίες, τοῦ εἶπε: «Ὁ αὐτοκράτωρ μὲ τίμησε
ἀπονέμοντάς μου τὸ δικαίωμα τοῦ Ρωμαίου πολίτη». «Μακάρι νὰ
σὲ ἔκανε περισσότερο Ἕλληνα παρὰ Ρωμαῖο» τοῦ ἀπάντησε.
~*~
43 Στὴν ἐρώτηση κάποιου: «Πῶς νομίζεις πὼς εἶναι ἡ κατάσταση
στὸν Ἅδη;» ἀπάντησε: «Περίμενε, καὶ θὰ στοῦ στείλω γράμμα ἀπὸ
κεῖ».
~*~
58 Ὅταν πῆγε κάποτε στὴν Ὀλυμπία καὶ οἱ Ἠλεῖοι ἀπεφάσισαν μὲ
ψήφισμά τους νὰ στηθεῖ χάλκινος ἀνδριάντας του, τοὺς εἶπε: «Μὲ
κανένα τρόπο νὰ μὴν τὸ κάνετε αὐτό, Ἠλεῖοι, μήπως καὶ φανεῖτε ὅτι
ὀνειδίζετε τοὺς προγόνους σας ποὺ δὲν ἀφιέρωσαν ἀνδριάντα οὔτε
στὸν Σωκράτη οὔτε στὸν Διογένη».
~*~
Αποσπάσματα από το ομώνυμο βιβλίο του Λουκιανοῦ.
Πηγή:
