Από τις τρεις αυτές, η πρώτη κατεξοχήν ταιριάζει στην πορεία της θεάς, σύμφωνα με την οποία έλαβε την ύπαρξη στην ζωογόνο τριάδα των αρχών, είτε προσονομάζεται Εκατική θεότητα, όπως λένε οι θεουργοί, είτε Άρτεμη, όπως την λέει ο Ορφέας. Διότι εκεί εγκατεστημένη πληρούται από άχραντες δυνάμεις, από μέρους των αμείλικτων θεών, ενώ ατενίζει την πηγή της αρετής και ασπάζεται την παρθενία της.
Νοώντας λοιπόν εκείνη δίνει υπόσταση και στην αρετή των αρχών, και διαχωρίζεται από κάθε επαφή και σύζευξη. Από κάθε πορεία προς γένεσιν. Για τούτο λοιπόν και η Κόρη, ως προς την Άρτεμη και την Αθηνά που βρίσκονται μέσα της, λέγεται ότι μένει παρθένα, ως προς τη γόνιμη δύναμη της Περσεφόνης όμως πλησιάζει και συνάπτεται με τον τρίτο δημιουργό, και, όπως λέγει ο Ορφέας στο απ. Νο.218, γεννά
“εννιά γαλανομάτες θυγατέρες που τα άνθη δημιουργούν”.
Και τούτο διότι η Αρτέμη και η Αθηνά που βρίσκονται μέσα της διατηρούν πάντοτε ίδια την παρθενιά. Η πρώτη δηλαδή χαρακτηρίζεται από το μόνιμο (αμετάβλητο γνώρισμα) της Κόρης, και η άλλη από το επιστρεπτικό. Όσο για την γεννητική δύναμη, έλαβε την ενδιάμεση βαθμίδα σε αυτήν. Λένε μάλιστα πως αυτή επιθυμεί την παρθενία, επειδή η μορφή της περιέχεται στη ζωογόνο πηγή, και νοεί την αρετή της πηγής και δίνει υπόσταση στην αρχική και ανυψωτική αρετή, και περιφρονεί κάθε υλική ένωση, μολονότι εποπτεύει τους καρπούς των τέτοιου είδους υλικών ενώσεων.
“μολονότι ατελής και δεν γνώρισε γάμο
λευτερώνει στο τέλος κάθε παιδογόνο γέννα” λέγει ο Ορφέας στο απ. Νο.137.
Φαίνεται μάλιστα ότι οι γενέσεις και οι πρόοδοι των πραγμάτων εκτρέπονται και ότι αυτή τους προσδίδει τους χαρακτήρες της τελείωσης, τις ψυχές τις τελειοποιεί μέσω της σύμφωνης προς την αρετή ζωής, ενώ στα θνητά ζώα χορηγεί την αποκατάστασή τους στο Είδος.
Το ότι η ένωση της Άρτεμης και με την εγκόσμια Εκάτη και με την Κόρη είναι μεγάλη το βλέπουν εκείνοι που έχουν συγκρίνει έστω και λίγο με τον Ορφέα. Από αυτά είναι προφανές ότι και η Λητώ περιέχεται μέσα στην Δήμητρα μαζί με τον Δία έδωσε υπόσταση στην Κόρη και στην εγκόσμια Εκάτη, δεδομένου ότι ο Ορφέας και την Άρτεμη την αποκαλεί Εκάτη :
“η θεϊκή λοιπόν Εκάτη, η κόρη της ομορφοπλέξουδης Λητώς,
άφησε εκεί τα μέλη του παιδιού κι ανέβηκε στον Όλυμπο” λέγει ο Ορφέας στο απ. Νο.201.
Δεν είναι να απορεί κανείς που και την Άρτεμη η οποία βρίσκεται μέσα στην Κόρη την αποκαλέσαμε αλλού Εκάτη. Και ο Πλάτων εξυμνώντας μέσα από τις τρεις νοητικές συλλήψεις, θα μπορούσε να πει ότι η μια από αυτές σημαίνει κάτι, και η άλλη σημαίνει τα πάντα. Πράγματι, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι ονομάστηκαν έτσι η μεν πρώτη “για τα πάντα” και οι μετά από αυτήν, καθώς έλαχαν βαθμίδα μερικότερου χαρακτήρα, “για κάτι ένα”, με βάση το οποίο κατά κύριο λόγο χαρακτηρίζεται.»
— Βλ. Πρόκλος «Σχόλια εις τον Κρατύλο του Πλάτωνος εκλογαί χρήσιμοι, 179.1 – 50» —
Κεφάλας Δ. Ευστάθιος (Αμφικτύων)
Πηγή:
odysseus69.wordpress.com
