Δευτέρα 15 Μαΐου 2017

Όταν οι Έλληνες «κατέκτησαν» την Κίνα

Η ελληνική ιστορία ξεκινάει από πολύ πιο παλιά από αυτή που διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία.

Αυτό επιβεβαιώνεται τόσο από ξένους και Έλληνες ερευνητές όσο και από τις ελληνικές πολιτιστικές επιρροές , οι οποίες συναντώνται σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης.
Η επαρχία Γιουνάν (<Ιωνία) αποτελεί την φυσική είσοδο στην Κίνα αν ακολουθήσει κανείς πορεία νότια των Ιμαλάϊων. Σύμφωνα με την παράδοση οι κάτοικοί της συνιστούν απογόνους των στρατιωτών του Διονύσου, ο οποίος δεν ήταν μεθύστακας αλλά στρατηγός, κατά την εκστρατεία του στην Ασία το 3.000 π.Χ. (Νόνος, «Διονυσιακά»).



Σήμερα ζουν εκεί περίπου 20.000.000 άνθρωποι (γύρω στις 25 μειονότητες), που φωνάζουν πως δεν είναι Κινέζοι! Πολλοί από αυτούς παρουσιάζουν μεσογειακά χαρακτηριστικά, συχνά βέβαια αναμεμειγμένα με ανατολίτικα, όπως είναι φυσικό, ενώ διαθέτουν παράλληλα πολλά κοινά στοιχεία κουλτούρας με τους αρχαίους Έλληνες. (κυκλικοί χοροί, παραδοσιακές ενδυμασίες και κτίσματα γεμάτα από μαιάνδρους και άλλα αρχαιοελληνικά σύμβολα, κλπ).
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι οι Κινέζοι αποκαλούν τις άλλες χώρες «η χώρα των Γερμανών, η χώρα των Γάλλων», κλπ. Την Ελλάδα όμως την αποκαλούν «Σελλά»(κινέζικα: 希臘), προφανώς από το Ελλάς!
Σε δημοσίευμα της Μελβούρνης το 1993 αναφέρει ο Βρετανός εξερευνητής σερ Όρελ Στέιν, ότι, διασχίζοντας την Κίνα το 1903 άκουσε από Κινέζους χωρικούς για την ύπαρξη μιας αρχαίας ελληνικής πόλης κάτω από μεγάλους αμμόλοφους.
Έπειτα από έρευνες το δημοσίευμα κατέληγε να επιβεβαιώνει αυτήν την πληροφορία και να καταλήγει στην ύπαρξη ελληνικού πολιτισμού στην Κίνα.
Στοιχείο που επιβεβαίωσε τις υποψίες τους ήταν η ανακάλυψη ελληνικού αμφορέα στην πόλη Νίγια κάπου 640 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της πόλης Kashgar.
Κι όμως στην Κίνα βρέθηκε αρχαία ελληνική πόλη. Κι από όσο γνωρίζουμε, δεν υπάρχει καμία γραπτή πηγή που να κάνει λόγο για ταξίδι των Κινέζων στην χώρα μας. Επειδή κάποιοι δήθεν προοδευτικοί ενδέχεται να σπεύσουν να προτάξουν κάτι τέτοιο ως επιχείρημα.
Ας δούμε τώρα μερικές από τις φυλές που ζουν έως σήμερα στην επαρχία Γιουνάν και οι οποίες διατηρούν πολλά αρχαία ελληνικά στοιχεία στην καθημερινότητα αλλά και τον πολιτισμό τους.


Αϊνι: Ασχολούνται κυρίως με την επικοινωνία, για χάρη της της οποίας εφευρίσκουν διάφορες πατέντες και ντύνονται στα μαύρα, όπως και οι αρχαίοι Έλληνες (κάτι που δεν συναντά κανείς στους υπόλοιπους Κινέζους).
Σανι: Ζουν στο δάσος των πέτρινων ειδωλίων (αγαλματίδια) και έχουν τα τρίχορδο μουσικό όργανο ντασανγκξιάν, ανάλογο με την κιθάρα. Οι γυναίκες μάλιστα φέρουν στο μέτωπό τους το γράμμα «Λ», σύμβολο της Σπάρτης.
Μουσο: Διατηρούν το σύστημα της μητριαρχικής κοινωνίας που παγιώθηκε στην Μινωϊκή Κρήτη.
Νταϊ: Το όνομά τους σημαίνει «εκείνοι που αγαπούν την ελευθερία» και αριθμούν περί το 1.000.000.
Γι: Υπολογίζονται γύρω στα 4.050.000 ανθρώπους. Διακριτικό γνώρισμά τους είναι η φωτιά που καίει νυχθημερόν στο κέντρο του σπιτιού τους, όπως η κεντρική Εστία στην αρχαία Ελλάδα. Τους αρέσει ακόμη πολύ το κρασί, την τέχνη του οποίου ισχυρίζονται πως τους την έμαθε ο ιδρυτής του έθνους τους.
Χανι: Αριθμούς περί το 1.300.000 άτομα, ντύνονται και αυτοί στα μαύρα με φορεσιές που παραπέμπουν στις ποντιακές. Διαθέτουν επίσης ετήσια γιορτή οινοποσίας προς τιμήν του ιδρυτή τους.
Ζουανγκ: πριν το 1965 το όνομά τους ήταν Που. Αριθμούν στο 1.000.000 και ένα από τα βασικά τους διαφοροποιητικά στοιχεία είναι η γιορτή της άνοιξης, όπως συμβαίνει και σε πολλά μέρη στην Ελλάδα, κατά την οποία για μία ολόκληρη μέρα οι άντρες κάνουν ό,τι κάνουν οι γυναίκες και τούμπαλιν.
Άλλες φυλές με λιγότερο πληθυσμό είναι οι Ντεανγκ, οι Γουα, οι Λιζου, οι Μιαο, οι Ντουλονγκ, οι Ναξι, και άλλοι. Κάποιοι από αυτούς τιμούν τους αρχαίους θεούς. Όλοι τους όμως διαθέτουν πολλά κοινά στοιχεία με την αρχαία Ελλάδα.
Για ακόμη μία φορά λοιπόν το DNA «βροντοφωνάζει» Ελλάδα. Έπεται και συνέχεια...




Πηγή:
el.gr