Ο άνθρωπος σκέφτεται τον εαυτό του ως εγγενή όταν δίνει στον εαυτό του τέτοιους θεούς, και βάζει τον εαυτό του σε μια σχέση μ' αυτούς όμοια μ' εκείνη που υπάρχει ανάμεσα στην κατώτερη και στην ανώτερη αριστοκρατία. Εκεί όπου αποτύχαιναν να κυριαρχήσουν οι Ολύμπιοι θεοί, η ελληνική ζωή ήταν πιο ζοφερή και πιο γεμάτη από αγωνία.
Ο χριστιανισμός, από την άλλη μεριά, συνέθλιψε και κατακερμάτισε τον άνθρωπο πλήρως, και τον βύθισε σα σε παχιά λάσπη. Τότε ευθύς, μέσα στο συναίσθημα της πλήρους πτώσης, αφέθηκε να λάμψει το φως της θεϊκής συμπόνιας, κι έτσι ο έκπληκτος άνθρωπος, εμβρόντητος απ' αυτήν την πράξη ελέους, έβαλε φωνή έξαλλης χαράς και για μια στιγμή πίστεψε ότι έφερε όλο τον ουρανό μέσα του.
Όλες οι ψυχολογικές εφευρέσεις του χριστιανισμού δουλεύουν γι' αυτήν την άρρωστη υπερβολή του συναισθήματος, για τη βαθιά διαφθορά του κεφαλιού και της καρδιάς που είναι απαραίτητη γι' αυτήν. Ο χριστιανισμός θέλει να καταστρέψει, να κατακερματίσει, να αποβλακώσει, να προκαλέσει μέθη3 μόνο ένα πράγμα δεν θέλει: το μέτρο, και γι αυτόν το λόγο είναι στη βαθύτερή του έννοια βάρβαρος, ασιατικός, χυδαίος, μη ελληνικός." Απόσπασμα από το "Ανθρώπινο πολύ Ανθρώπινο"
πηγη.....http://www.theasis.gr/
Απίθανα επίκαιρος Νίτσε: "Κανείς δεν ανακάλυψε το κώνειο που θα τον απαλλάξει από τους Έλληνες"!
«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες.
Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.
Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικό ό,τι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του. Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ' αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.
Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα».
Πηγή:
