Ο καταδρομέας Θανάσης Ζαφειρίου θυμάται:
«Οι χειριστές ήταν νεκροί και το αεροπλάνο ακυβέρνητο δεχόταν πυρά. Είχαν πάρει φωτιά τα κασόνια με τις χειροβομβίδες δίπλα μου και ένιωθα να καίγομαι. Κοίταξα για αλεξίπτωτο, αλλά δεν βρήκα πουθενά. Άνοιξα την πόρτα του αεροσκάφους και πήδηξα στο κενό».
Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, το ελληνικό πολεμικό αεροσκάφος στο οποίο επέβαινε ο 20χρονος τότε ΛΟΚατζής Θανάσης Ζαφειρίου κατέπεσε και τυλίχτηκε στις φλόγες, παρασύροντας στον θάνατο όλους τους υπόλοιπους επιβάτες- 32 στρατιώτες και πλήρωμα.
«Οι γονείς μου έκαναν κηδεία και τα εννιάμερα, ενώ ήμουν ζωντανός. Από το σοκ ο πατέρας μου υπέστη καρδιακή προσβολή και μερικούς μήνες μετά πέθανε», αναφέρει ο Καταδρομέας Ζαφειρίου, που βρέθηκε 24 ώρες μετά το σωτήριο άλμα του βαριά τραυματισμένος σε ένα χωράφι δίπλα από το αεροδρόμιο της Λευκωσίας, τον Ιούλιο του 1974.
Ειδικοί εμπειρογνώμονες υπολόγισαν- με βάση το σημείο συντριβής του πολεμικού αεροπλάνου και το σημείο όπου βρέθηκε ο τότε 20χρονος ΛΟΚατζής- ότι η πτώση του έγινε από ύψος τουλάχιστον 75 μέτρων. Ο Θανάσης Ζαφειρίου επέζησε από θαύμα.
«Δεν θυμάμαι τίποτα από τον εντοπισμό μου. Θυμάμαι καθαρά πως έπεφτα σαν μολύβι στο χώμα. Για 7 μήνες δεν είχα τις αισθήσεις μου και δεν θυμάμαι παρά ελάχιστα από τη νοσηλεία μου στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο 401.
Πηγή:
