ΕΛΛΑΝΙΑ ΠΥΛΗ: ΔΕΛΦΟΙ!!! ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΜΑΝΤΕΙΟΥ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ!!

«Πρώτην απ' τους Θεούς στην προσευχή μου

την πρωτομάντισσα δοξάζω ΓΑΙΑ·
τη ΘΕΜΙΔΑ κατόπι που σε τούτο
της μάνας της, ως λένε, το μαντείο
κάθισε δεύτερη· στη σειρά τρίτη,
θέλοντας, δίχως να την αναγκάσουν,
άλλη κόρη της ΓΗΣ, η τιτανίδα
ΦΟΙΒΗ, το πήρε και γενέθλιο δώρο
στο ΦΟΙΒΟ το χαρίζει· τ' όνομά της
έχει από τότε αυτός για παρανόμι.
Κι αφήνοντας τη λίμνη και τους βράχους
της ΔΗΛΟΥ, στ' ακρογιάλια της ΠΑΛΛΑΔΟΣ
τα καλοτάξιδα άραξε, κι εκείθε
φτάνει στου Παρνασσού τη χώρα τούτη.»

ΑΡΧΑΙΟΝ ΚΕΙΜΕΝΟΝ:
«Πρῶτον μὲν εὐχῇ τῇδε πρεσβεύω ΘΕῶΝ
τὴν πρωτόμαντιν ΓΑῖΑΝ· ἐκ δὲ τῆς ΘέΜΙΝ,
ἣ δὴ τὸ μητρὸς δευτέρα τόδ´ ἕζετο
μαντεῖον, ὡς λόγος τις· ἐν δὲ τῷ τρίτῳ
λάχει, θελούσης, οὐδὲ πρὸς βίαν τινός,
Τιτανὶς ἄλλη παῖς ΧΘΟΝΟΣ καθέζετο,
ΦΟίΒΗ· δίδωσι δ´ ἣ γενέθλιον δόσιν
ΦΟίΒῳ· τὸ ΦΟίΒΗΣ δ´ ὄνομ´ ἔχει παρώνυμον.
λιπὼν δὲ λίμνην Δηλίαν τε χοιράδα,
κέλσας ἐπ´ ἀκτὰς ναυπόρους τὰς ΠΑΛΛάΔΟΣ,
ἐς τήνδε γαῖαν ἦλθε Παρνησοῦ θ´ ἕδρας.»
{Ευμενίδες, ΑΙΣΧΥΛΟΣ }.

Η ΠΡΩΤΗ ΘΕΑ, Η ΟΠΟΙΑ ΚΑΤΕΙΧΕ ΤΗΝ ΕΔΡΑΝ ΕΙΣ ΤΟ ΜΑΝΤΕΙΟΝ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΧΩΡΟΥ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ, ΗΤΟ Η ΓΑΙΑ ΘΕΑ.
"φασὶ γὰρ δὴ τὰ ἀρχαιότατα Γῆς εἶναι τὸ χρηστήριον, καὶ Δαφνίδα ἐπ' αὐτῷ τετάχθαι πρόμαντιν ὑπὸ τῆς Γῆς". Η ΔΑΦΝΙΣ, ΜΙΑ ΝΥΜΦΗ, ΕΠΕΛΕΓΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΑΝ ΓΑΙΑΝ, ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΧΡΗΣΜΟΥΣ. {ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ «Φωκικά Χ, 5, 5-7»}.
“Μητρώον δε, ότι Γής έστι τό μαντείον"" {ΑΙΣΧΥΛΟΥ ΤΡΑΓΩΔΙΑΙ ..., Τόμος 2}.
"Ποσειδῶνος ἐν κοινῷ καὶ Γῆς εἶναι τὸ μαντεῖον", "καὶ τὴν μὲν χρᾶν αὐτήν, Ποσειδῶνι δὲ ὑπηρέτην ἐς τὰ μαντεύματα εἶναι Πύρκωνα". ΕΙΣ ΜΙΑΝ ΑΛΛΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΝ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΠΑΛΙΝ Ο ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ {Βάσει του έπους του ΜΟΥΣΑΙΟΥ"Ευμολπία"}, ΣΥΜΦΩΝΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ, ΤΟ ΜΑΝΤΕΙΟΝ ΑΝΗΚΕ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΑΝ ΓΑΙΑΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ ΚΑΙ Η ΜΕΝ ΓΑΙΑ ΕΔΙΝΕ ΧΡΗΣΜΟΥΣ Η ΙΔΙΑ, Ο ΔΕ ΠΟΣΕΙΔΩΝ ΕΙΧΕ ΩΣ ΜΑΝΤΗΝ ΤΟΝ ΠΥΡΚΩΝΑ.

ΤΗΝ ΓΑΙΑΝ ΘΕΑΝ, ΔΙΑΔΕΧΕΤΑΙ Η ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΘΕΜΙΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ Η ΑΔΕΛΦΗ ΤΗΣ, Η ΤΙΤΑΝΙΣ ΦΟΙΒΗ ( = Η ΛΑΜΠΕΡΗ), Η ΟΠΟΙΑ ΧΑΡΙΖΕΙ ΤΟ ΜΑΝΤΕΙΟΝ, ΩΣ ΓΕΝΕΘΛΙΟΝ ΔΩΡΟΝ, ΕΙΣ ΤΟΝ ΦΟΙΒΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΚΑΙ ΕΚΤΟΤΕ Ο ΑΠΟΛΛΩΝ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ME TO ONOMA THΣ, ΗΤΟΙ ΦΟΙΒΟΣ! {ΑΙΣΧΥΛΟΣ «Ευμενίδες» }.
ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ (Πήλινα Ειδώλια) ΜΑΡΤΥΡΟΥΝ, ΟΤΙ ΤΟ ΜΑΝΤΕΙΟΝ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ, ΠΕΡΙΗΛΘΕΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΕΩΜΕΤΡΙΚΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟΝ.

"είτα έρχεται (ΑΠΟΛΛΩΝ) επί το μαντείον, εν ώ πρώτη ΝύΞ εχρησμώδησεν, είτα Θέμις."{ΑΙΣΧΥΛΟΥ ΤΡΑΓΩΔΙΑΙ ..., Τόμος 2}. ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΝΑΦΟΡΑΝ ΤΟΥ Ο ΑΙΣΧΥΛΟΣ ΔΙΑ ΤΟΝ ΕΡΧΟΜΟΝ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ, ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΕΙ ΟΤΙ ΕΚΕΙΝΗ Η ΟΠΟΙΑ ΧΡΗΣΜΟΔΟΤΗΣΕΝ ΠΡΩΤΗ ΕΙΣ ΤΟ ΜΑΝΤΕΙΟΝ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ, ΗΤΟ Η ΝΥΞ!
ΣΧΕΤΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΔΙΑ ΤΟ ΧΡΗΣΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΝΥΚΤΟΣ ΚΑΙ ΕΔΩ:
"τοῦ παντὸς ποιητήν (ΖΕΥΣ), ὃς πρὸ τῆς ὅλης δημιουργίας εἴς τε τὸ Χρηστήριον (ΜΑΝΤΕΙΟΝ) εἰσιέναι λέγεται τῆς ΝΥΚΤΟΣ κἀκεῖθεν πληροῦσθαι τῶν θείων νοήσεων καὶ τὰς τῆς δημιουργίας ἀρχὰς ὑποδέχεσθαι καὶ τὰς ἀπορίας ἁπάσας, εἰ θέμις εἰπεῖν, διαλύειν καὶ δὴ καὶ τὸν πατέρα (ΚΡΟΝΟΝ) παρακαλεῖν εἰς τὴν τῆς δημιουργίας σύλληψιν." {ΠΡΟΚΛΟΣ «Εις τον Τίμαιον Πλάτωνος, βιβλίο Β’, 1.206.26}.

Ο ΑΠΟΛΛΩΝ ΕΔΙΔΑΧΘΗ ΤΗΝ ΜΑΝΤΙΚΗΝ ΤΕΧΝΗΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΝΑ, ΥΙΟΝ ΤΟΥ ΔΙΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΥΒΡΗΣ. "Απόλλων δέ, την μαντικήν μαθών παρά τού Πανός Διός και (Θ)Υμβρεως, ήκεν εις Δελφούς, χρησμωδούσης τότε Θέμιδος." {ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΣ, Βιβλ. Ι. IV. 1}

ΕΩΣ ΟΤΟΥ Ο ΑΠΟΛΛΩΝ ΦΘΑΣΕΙ ΝΑ ΙΔΡΥΣΕΙ ΤΟ ΜΑΝΤΕΙΟΝ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΔΕΛΦΟΥΣ, ΔΙΗΛΘΕΝ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΜΕΡΗ, ΣΥΜΦΩΝΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΜΗΡΙΚΟΝ ΥΜΝΟΝ, ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΥΘΗΚΕ:
ΌΛΥΜΠΟΣ → ΠΙΕΡΙΑ → ΛΕΚΤΟ → ΑΙΝΙΑΝΕΣ (ΠΗΓΕΣ ΣΠΕΡΧΕΙΟΥ), ΠΕΡΡΑΙΒΟΙ (ΚΑΜΠΟΣ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ) → ΙΩΛΚΟΣ → ΑΚΡΩΤΗΡΙΟ ΚΗΝΑΙΟ ΤΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ → ΛΗΛΑΝΤΙΟ ΠΕΔΙΟ (ΑΝΑΜΕΣΑ ΧΑΛΚΙΔΑ ΚΑΙ ΕΡΕΤΡΕΙΑ) → ΕΥΡΙΠΟΣ → ΒΟΥΝΟ ΜΕΣΣΑΠΙΟ → ΜΥΚΑΛΗΣΣΟΣ → ΤΕΥΜΗΣΣΟΣ → ΘΗΒΑ → ΟΓΧΗΣΤΟΣ → ΚΗΦΙΣΟΣ (ΠΟΥ ΑΠ' ΤΗ ΛΙΛΑΙΑ ΤΟ ΚΑΛΛΙΡΡΟΟ ΝΕΡΟ ΤΟΥ ΑΝΑΒΡΥΖΕΙ) → ΩΚΑΛΕΗ →ΑΛΙΑΡΤΟΣ (ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΚΩΠΑΪΔΑ) →ΤΕΛΦΟΥΣΑ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΒΟΥΝΟ ΤΕΛΦΟΥΣΙΟ → ΠΑΝΟΠΕΑΣ → ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΩΝ ΦΛΕΓΥΩΝ ΣΤΗΝ ΚΗΦΗΣΙΔΑ ΛΙΜΝΗ ΚΟΝΤΑ → ΚΡΙΣΑ, ΚΑΤΩ ΑΠ' ΤΟ ΧΙΟΝΙΣΜΕΝΟ ΠΑΡΝΑΣΣΟ.

Ο ΘΕΟΣ ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΟ ΜΑΝΤΕΙΟΝ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ ΚΑΙ ΩΣ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟΣ ΘΕΟΣ –ΜΝΗΜΟΝΕΥΕΤΑΙ ΕΙΣ ΤΙΣ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ ΓΡΑΜΜΙΚΗΣ Β' ΤΗΣ ΠΥΛΟΥ-, ΕΥΡΙΣΚΟΤΑΝ ΗΔΗ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΔΕΛΦΟΥΣ, ΠΡΟ ΤΗΣ ΑΦΙΞΕΩΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ.
Η ΜΑΝΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΘΕΩΝ ΣΥΝΔΥΑΖΕΤΑΙ ΣΥΜΦΩΝΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΥΚΛΟΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ. ΟΙ ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟΙ ΔΙΘΥΡΑΜΒΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΥΝ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΔΕΛΦΟΥΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ, ΕΠΟΧΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ Ο ΑΠΟΛΛΩΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΤΑΙ ΤΗΝ ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΑΝ ΧΩΡΑΝ.

ΚΑΙ Ο ΗΡΑΚΛΗΣ ΦΕΡΕΤΑΙ ΩΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΗΣ ΤΟΥ ΜΑΝΤΕΙΟΥ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ. ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΤΟΥ ΕΔΙΝΑΝ ΧΡΗΣΜΟ, ΠΡΙΝ ΕΞΑΓΝΙΣΘΕΙ, ΑΡΠΑΞΕ ΤΟΝ ΔΕΛΦΙΚΟΝ ΤΡΙΠΟΔΑ, ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΙΔΡΥΣΕΙ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΑΝΤΕΙΟΝ.
Η ΔΙΑΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ, ΛΥΘΗΚΕΝ ΟΜΑΛΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΕΜΒΑΣΙΝ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΔΙΟΣ. ΟΥΤΩΣ, Ο ΜΕΝ ΗΡΑΚΛΗΣ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕΝ ΤΟΝ ΤΡΙΠΟΔΑ, Ο ΔΕ ΑΠΟΛΛΩΝ ΤΟΥ ΕΔΩΣΕΝ ΧΡΗΣΜΟΝ.

ΥΔΡΥΤΕΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΑΥΣΑΝΙΑΝ ΗΣΑΝ ΟΙ ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΟΙ. ΑΥΤΟ ΣΥΝΑΓΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΜΝΟΝ ΤΗΣ ΒΟΙΩ, ΚΑΤΟΙΚΟΥ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ:
«Βοιὼ δὲ ἐπιχωρία γυνὴ ποιήσασα ὕμνον Δελφοῖς ἔφη κατασκευάσασθαι τὸ μαντεῖον τῷ θεῷ τοὺς ἀφικομένους ἐξ Ὑπερβορέων τούς τε ἄλλους καὶ Ὠλῆνα: τοῦτον δὲ καὶ μαντεύσασθαι πρῶτον καὶ ᾄσαι πρῶτον τὸ ἑξάμετρον. [8] πεποίηκε δὲ ἡ Βοιὼ τοιάδε:
ἔνθα τοι εὔμνηστον χρηστήριον ἐκτελέσαντο
παῖδες Ὑπερβορέων Παγασὸς καὶ δῖος Ἀγυιεύς.
ἐπαριθμοῦσα δὲ καὶ ἄλλους τῶν Ὑπερβορέων,
ἐπὶ τελευτῇ τοῦ ὕμνου τὸν Ὠλῆνα ὠνόμασεν:
Ὠλήν θ', ὃς γένετο πρῶτος Φοίβοιο προφάτας,
πρῶτος δ' ἀρχαίων ἐπέων τεκτάνατ' ἀοιδάν».

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΙΣ:

«Δελφύς και Δελφινία, η μήτρα, η γαστήρ, οτι αδελφοποιός εστι, και αδελφά ποιεί τα τικτόμενα. όθεν και ομόδελφυς, ο αδελφός.» {ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΟΝ ΤΟ ΜΕΓΑ, ΑΠΘ}

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΕΞΗ ΔΕΛΦΥΣ = ΜΗΤΡΑ / ΓΑΣΤΗΡ, ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΑΝΗΣ Η ΘΗΛΕΑ, ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΦΥΣΙΣ ΤΟΥ ΜΑΝΤΕΙΟΥ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ , ΚΑΘ' ΟΤΙ ΕΚΕΙ ΕΛΑΜΒΑΝΕΝ ΧΩΡΑΝ Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΕΛΦΥΔΟΣ / ΜΗΤΡΑΣ / ΜΗΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΕΚΝΩΝ ΑΥΤΗΣ = ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ, ΟΤΙ «ἀδελφοί» ΕΙΣΙΝ: « οἱ ἐκ τῆς αὐτῆς δελφύος γεγονότες.»!
ΗΤΟΙ ΕΤΕΛΕΙΤΟ Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΘΕΑΣ (ΘΗΛΕΑ ΑΡΧΗ), ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΩΣ, ΔΙΑ ΤΗΣ ΛΗΤΟΥΣ / ΛΗΘΟΥΣ / ΛΑΤΩΣ, ΤΟ ΜΑΝΤΕΙΟΝ ΜΕΤΕΒΙΒΑΣΘΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ (ΑΡΡΗΝ ΑΡΧΗ) !!!

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΖΕΥΓΑΡΑ