Παρακολουθώντας το δράμα των δύο στρατιωτικών που έπεσαν σε τουρκική ενέδρα εντός του Ελληνικού εδάφους για να εξυπηρετηθούν πολιτικές ατιμίες, αισθάνομαι λυπημένος μέχρι θανάτου γιατί κάποιες μανούλες, παιδάκια και μια σύζυγος περιμένουν τον γυρισμό τους. Τους νοιώθω σαν να είναι τα δικά μου παιδιά.
Δεν φταίνε οι νεαροί στρατιωτικοί αλλά αυτοί που τους παρέδωσαν στην ενεργό υπηρεσία του στρατεύματος, χωρίς να τους μάθουν πώς να επιβιώνουν. Δεν τους επεσήμαναν τους κινδύνους και με ποιους έχουν να κάνουν.
Για τον στρατό της εποχής μου καλός Τούρκος ήταν ο νεκρός Τούρκος, ο οποίος ποτέ δεν έχει «μπέσα». Όταν πηγαίναμε περίπολο είτε στον Έβρο, είτε στα Βουλγαρικά σύνορα, είτε τα Αλβανικά, ήμασταν οπλισμένοι με αυτόματα όπλα των 32 φυσιγγίων και μια εφεδρική γεμιστήρα και το δάχτυλο στην σκανδάλη. Σήμερα πηγαίνουν σχεδόν περίπατο γιατί αψηφούν τον κίνδυνο από άγνοια και όχι από έλλειψη πατριωτισμού ή ευθύνης.
Στην σχολή Ευελπίδων καλλιεργούσαν ιδανικά και φιλοπατρία αλλά και στις μάχιμες μονάδες, ζούσαμε εθνικό μεγαλείο. Σήμερα η πνευματική σαβούρα προσπαθεί να αφανίσει κάθε ίχνος πατριωτισμού και ιδανικών.
Μας δίδασκαν ότι για τον Έλληνα στρατιώτη οι αριθμοί χάνουν την σημασία τους και τα όπλα την παντοδυναμία τους, ποτέ δεν βλέπει την πλάτη τους ο εχθρός γιατί πεθαίνουν στο πεδίον της μάχης. Έτσι μας γαλουχούσαν.
Όταν για πρώτη φορά νεαρός Ανθυπολοχαγός Μηχανικού, πήρα τον Λόχο να τον πάω για εκπαίδευση, μόλις ξεκινήσαμε ένας ηλικιωμένος Επιλοχίας έδωσε το σύνθημα για τραγούδι άκουσα να τραγουδάνε «Τον Λοχαγό μας βρε παιδιά τον έχουμε πατέρα, να τον ιδούμε στρατηγό στα Τίρανα μια μέρα» , ένοιωσα σαν να με χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα. Ξαφνικά μια ιερή μυσταγωγία έγινε μέσα μου, έβλεπα τον εαυτό μου εντολοδόχο της φυλής κι αυτό με γέμιζε συγκίνηση, ευθύνη και υπερηφάνεια, έβλεπα τις ατελείωτες στρατιές των προγόνων μου, να με καλούν με τ' όνομά μου, το άσημο , να τις δικαιώσω, να τις υπερασπιστώ και να μην τις ντροπιάσω. Έκανα τη σκέψη άθελα μου, πως σε μένα έλαχε ο κλήρος, να τιμήσω αυτή τη φάλαγγα των νεκρών που ξεκινάει από πολύ μακριά και δίνει νόημα στο χρόνο.
Μια συμβουλή για τους νέους μας δεν υπάρχουν κράτη φιλικά ή εχθρικά υπάρχουν συμφέροντα σκοτεινά και άνομα που διαμορφώνουν τις συμμαχίες ή του πολέμους.
Όμως αυτή η άγονη γωνιά της γης που λέγεται Ελλάδα έχει ταχθεί από την μοίρα της να παίζει μεσσιανικό ρόλο στις κρίσιμες στιγμές της ανθρωπότητας.
0 Χίτλερ πίστευε πως ήταν εντεταλμένος να κρατήσει το σπαθί της ιερής γερμανικής φυλής και ο αλλοπρόσαλλος σουλτάνος της Τουρκίας θεωρεί πως είναι παράκλητος μεσσίας των μουσουλμάνων και ο ρωμαίος Καίσαρας που έχει δικαίωμα ζωής και θανάτου στους αλλοεθνείς. Ας μην ξεχνάει ότι οι στρατιωτικοί καραδοκούν και η κρεμάλα τον περιμένει.
Γεράσιμος Καλογεράκης
Πηγή:
