Οι ιερές τελετές του Διόνυσου γινόταν κάθε δυο χρόνια στις αρχές του Δεκέμβρη στον Παρνασσό.
Οι Ορφικοί τροποποίησαν τις Διονυσιακές τελετές, στις οποίες γινόταν αναπαράσταση των παθών του Διόνυσου. Οι μυστηριακές τελετές του Ορφισμού με τιμώμενο θεό τον Διόνυσο, τον λυτρωτή της ανθρώπινης ψυχής, περιλάμβαναν τον εξαγνισμό και τη μύηση, με την οποία αποκαλύπτονταν στον μύστη οι αρχέτυπες αλήθειες.
Στην Ορφική αφήγηση του Διόνυσου, Ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΖΑΓΡΕΑΣ ΗΤΑΝ ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΠΑΡΑΧΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΙΤΑΝΕΣ ΜΕ ΥΠΟΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΗΡΑΣ. Ο Δίας όταν το αντιλήφθηκε κατακεραύνωσε τους Τιτάνες, και τους έριξε στον Τάρταρο. Με στάχτη από τα σώματα των Τιτάνων και νερό έφτιαξε τον άνθρωπο.
Ο Απόλλωνας έθαψε τα μέλη του θεού Διόνυσου στους Δελφούς, κοντά στον δικό του τρίποδα.
Ο ΔΙΑΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΓΕΝΝΗΣΕ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ ΤΟΝ ΔΙΟΝΥΣΟ ΤΟΝ ΓΙΟ ΤΗΣ ΣΕΜΕΛΗΣ.
Ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΛΑΤΡΕΥΟΤΑΝ ΣΤΟΥΣ ΔΕΛΦΟΥΣ ΣΑΝ ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ Ο ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ ΑΠΟΥΣΙΑΖΕ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΩΝ.
Ο Διόνυσος ήταν γιος του Δία και της Σεμέλης, κόρης του βασιλιά της Θήβας, Κάδμου.
Όταν η Σεμέλη ήταν έξη μηνών έγκυος, η Ήρα αντιλήφθηκε ότι θα γεννούσε το παιδί του Δία και προσπάθησε να εμποδίσει τη γέννησή του. Παρουσιάστηκε με τη μορφή της παραμάνας της Σεμέλης και την έπεισε να παρακαλέσει τον Δία να εμφανιστεί μπροστά της με όλη τη θεϊκή του μεγαλοπρέπεια, όπως παρουσιαζόταν στην Ήρα. Η Σεμέλη θέλοντας να εξακριβώσει αν είναι πραγματικά ο Ζευς ο πατέρας του παιδιού, του ζήτησε να εμφανιστεί με τη θεϊκή του μορφή. Ο Δίας, ήταν πολύ διστακτικός, αλλά τελικά υποσχέθηκε ότι θα εκπληρώσει την επιθυμία της. Έτσι όταν παρουσιάστηκε στη Σεμέλη, με κεραυνούς και φλόγες, η Σεμέλη πυρπολήθηκε ολόκληρη και έπεσε στον κάτω κόσμο. Μέσα από τις φλόγες φύτρωσε κισσός και σκέπασε το παλάτι για να προστατεύσει το έξι μηνών κυοφορούμενο έμβρυο από τη φωτιά για να μην καεί και να το πάρει μαζί του ο Δίας. Ο κισσός από τότε έγινε σύμβολο της αθανασίας.
Πριν η Σεμέλη πέσει στον κάτω κόσμο, ο Ζευς άρπαξε το έμβρυο Διόνυσο από την κοιλιά της. Έσκισε τον μηρό του, τοποθέτησε μέσα τον Διόνυσο, και στη συνέχεια τον έκλεισε ράβοντας τον με χρυσές βελόνες. Όταν ήρθε η στιγμή της γέννησης, ο πατέρας Ζευς βρισκόταν μακριά στην Ανατολή, πάνω σ' ένα βουνό.
ΕΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΗΡΟ ΤΟΥ ΤΟΝ ΔΙΟΝΥΣΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΤΟ ΒΟΥΝΟ ΟΝΟΜΑΣΤΗΚΕ ΝΥΣΣΑ- Ή ΜΕΡΟΥ (από το μηρός).
Έτσι ο Διόνυσος ήταν ΔΙΠΛΟΓΕΝΝΗΜΕΝΟΣ – Ή ΜΗΡΟΤΡΑΦΗΣ – Ή ΠΥΡΙΓΕΝΗΣ – Ή ΛΥΣΙΑΣ
γιατί είναι αυτός που λύνει και ελευθερώνει την ψυχή με το φυτό κισσό.
ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ ΔΟΘΗΚΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΝΥΣΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΟΦΟ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ – ΝΥΣΣΑ – ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΑΙΑ (Διόδωρος) και γι' αυτό λεγόταν και ΝΥΣΣΑΙΟΣ.
Προς τιμήν της ο Διόνυσος, έχτισε πόλεις με το όνομα Νύσσα, η δε Νυσσαία η εσχάτη, ήταν το τελευταίο όριο του τότε γνωστού κόσμου, την οποία βρήκε μπροστά του ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ..
Πηγή:
Grigoris Makrinitsas
ΕΛΛΑΝΙΑ ΠΥΛΗ
