'Έτυχε και κάποιο παλληκαράκι νεόπλουτο και αμόρφωτο να κτίζει σπίτι στη Ρόδο και να μεταφέρει σ' αυτό διάφορα ζωγραφικά έργα και πέτρες από όλο τον κόσμο. Το ρώτησε, λοιπόν, πόσα χρήματα είχε ξοδέψει σε δασκάλους και μόρφωση.
Και εκείνο απάντησε: "Ούτε δραχμή".
Και για το σπίτι πόσα; "Δώδεκα τάλαντα", είπε, "Και θα ξοδέψω άλλα τόσα".
Και τί είναι για σένα το σπίτι; Τον ξαναρώτησε.
"θα είναι λαμπρή κατοικία του σώματος, διότι θα υπάρχουν και δρόμοι και άλση σ' αυτό και θα βαδίζω όπως στην αγορά, ενώ οι επισκέπτες θα με χαιρετούν με μεγαλύτερο σεβασμό, όπως ακριβώς όταν μπαίνουν σε ιερό".
Οι άνθρωποι, είπε, θεωρούνται ευτυχέστεροι για τον εαυτό τους ή για τα υπάρχοντα τους;
"Για τον πλούτο τους", απάντησε, "διότι τα χρήματα εξασφαλίζουν μεγάλη δύναμη".
Και των χρημάτων, παλληκαράκι μου, είπε, ποιός από τους δύο θα είναι καλύτερος φύλακας, ο μορφωμένος ή ο αμόρφωτος;
Και επειδή εκείνος έμεινε σιωπηλός, μου φαίνεται, είπε, ότι όχι εσύ το σπίτι, αλλά το σπίτι εσένα έχει αποκτήσει.
Εγώ όμως πηγαίνοντας σε κάποιον ναό, με πολύ μεγαλύτερη ευχαρίστηση θα έβλεπα μέσα σ' αυτόν ένα χρυσελεφάντινο άγαλμα, κι ας είναι μικρός ο ναός, παρά ένα άγαλμα πήλινο και τιποτένιο μέσα σε μεγάλο ναό.
ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟΥ
ΒΙΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ ΤΥΑΝΕΩΣ
ΒΙΒΛΙΟ Ε' ΧΧΙΙ.
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΧΟΪΛΟΥΣ
Πηγή:
