1. Όταν ο Περσέας αποκεφάλισε τη Μέδουσα, που είχε καταστήσει έγκυο ο Ποσειδώνας, ξεπήδησαν από τη τομή ο Χρύσάωρας, πατέρας του Γυριόνη και ο Πήγασος το
φτερωτό άλογο.
Κατά μια μαρτυρία, ο Πήγασος γεννήθηκε από το αίμα που έπεσε στη θάλασσα. Τότε ο Περσέας ιππεύοντας αυτόν κατάφερε να διαφύγει τη καταδίωξη των άλλων δύο γοργόνων, αδελφών της Μέδουσας ή, με την πιο συνηθισμένη μορφή του μύθου, με τα φτερωτά σανδάλια του.
Ο Πήγασος ήταν συνεπώς γιος του Ποσειδώνα και της Μέδουσας.
2. Κατά τον Ησίοδο το όνομά του οφείλεται στις "Πηγές" του Ωκεανού όπου είχε γεννηθεί, έτσι το όνομα φέρεται να έχει σχέση με πηγές.
Ο Πήγασος, φτερωτός όπως ήταν, ανήλθε στον Όλυμπο, στην έδρα των Αθανάτων και διέμενε στην υπηρεσία του Δία χρησιμοποιούμενος για την μεταφορά των κεραυνών από το εργαστήριο του Ηφαίστου στον Όλυμπο. (Θεογaltονία 281-286, Απολλόδωρος ΙΙ 3, 4).
3. Σύμφωνα με τη μυθολογική παράδοση που επικρατούσε στη Κόρινθο ο Πήγασος ήταν κατ΄ εξοχήν Κορινθία θεότητα, για τον οποίο είχαν κοπεί και νομίσματα με τη παράστασή του.
Λέγονταν ότι μόλις ο Πήγασος ξεπήδησε από τη Μέδουσα, πέταξε στην Ακροκόρινθο και ξεδίψασε στα νερά της Πειρήνης πηγής εξ ού και "Πειρήνιος πώλος" το από τότε όνομά του. Στη συνέχεια οι παραδόσεις των Κορινθίων συσχετίζουν τον Πήγασο με τη παράδοση του Βελεροφόντη και της Χίμαιρας.
4. Η συσχέτιση του Πήγασου με τις Μούσες οφείλεται στη ακόλουθη παράδοση:
Όταν οι Μούσες διαγωνίζονταν κάποτε στο τραγούδι με τις κόρες του Πιέρου, στον ποταμό Ελικώνα, μόλις άρχισαν το τραγούδι οι Πιέριες κόρες όλα είχαν σκοτεινιάσει. Αμέσως μετά, όταν ήλθε η σειρά των Μουσών, όλα φαίνονταν σαν να σταμάτησαν, ο Ουρανός, η Θάλασσα, τα ποτάμια, για να ακούσουν τους εξαίσιους ύμνους, ο δε Ελικώνας άρχιζε να υψώνει τη κορυφή του προς τον ουρανό από χαρα και υπερηφάνεια μέχρι που τον σταμάτησε ο φτερωτός altΠήγασος, με διαταγή του Ποσειδώνα, λακτίζοντάς τον με τις οπλές του.
Από το λάκτισμα αυτό γεννήθηκε η πηγή του Ελικώνα, της οποιας τα νερά ενέπνεαν τις Μούσες, η καλούμενη και Ιπποκρήνη.
5. Σε μεταγενέστερους μύθους ο Πήγασος αναφέρεται και ως άλογο της Ηούς στην οποία της τον πρόσφερε ως δώρο ο Ζεύς για να σέρνει το άρμα της.
6. Σε ακόμη μεταγενέστερους χρόνους ο Πήγασος θεωρήθηκε ως άλογο των Μουσών που ιππεύουν οι ποιητές και πετούν μαζί του ψηλά στο καλλιτεχνικό στερέωμα.
Τελικά οι θεοί πρόσφεραν στον Πήγασο μια αιώνια θέση στον ουρανό δημιουργώντας τον Αστερισμό του Πήγασου.
Πολλές υπήρξαν οι παραστάσεις του Πήγασου κυρίως σε νομίσματα και δακτυλιόλιθους κατά τους Μυκηναϊκούς χρόνους μέχρι και τους τελευταίους Ρaltωμαϊκούς ως άλογο με πτέρυγες. Εκτός από το βάθρο του άρματος του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης, στην Κόρινθο, που από το στέρνο και κάτω απεικονίζεται ως θαλάσσιο κήτος.
Αποσυμβολισμός
Γενικά ο Πήγασος συμβολίζει αλληγορικά το θαλάσσιο νέφος (θαλάσσιοι υδρατμοί - γιος του Ποσειδώνα), που μεταφέρει τους κεραυνούς (του Δία) και που γίνονται αντιληπτοί στις καταιγίδες.
Ειδικότερα, από τη παραπάνω 4η μυθολογική παράδοση διαφαίνεται περίτρανα (με τα λακτίσματα του Πήγασου στον Ελικώνα), το τελευταίο στάδιο του κατακλυσμού όπου σταμάτησαν πλέον τα νερά να υποχωρούν και αντίθετα να υψώνονται οι κορυφές των βουνών (με εντολή του Ποσειδώνα) μέσα με πανηγυρισμό και νίκη των τεχνών (Μουσών).
>Ι< ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΦΟΙΤΗΣΗ ΣΤΗ ΣΦΑΙΡΑ ΤΩΝ ΜΑΚΑΡΩΝ,"ΣΚΟΤΩΝΟΝΤΑΣ" ΤΗΝ ΜΕΔΟΥΔΑ ( ΠΑΘΗ ΜΑΣ) ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΗΣ ΜΕΔΟΥΣΑΣ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΝΑ ΠΕΤΡΩΝΕΙ ΟΠΟΙΟΝ ΤΟ ΚΟΙΤΑΕΙ, ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΠΟΥ ΞΕΠΗΔΗΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΗΣ ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ Η ΟΠΟΙΑ ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ ΤΗΝ ΓΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ (ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ) Η ΟΔΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΘΕΙΚΗ ΓΝΩΣΗ
Δείτε επίσης:
Ο Πηγασος και ο Βελλερεφοντης (αποσυμβολισμός)
Πηγή:
filostratos.pblogs.gr
