ΑΠΟ ΤΙΣ ΙΕΡΕΣ ΜΑΣ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΕΣ
Αυτά να προσπαθείς, αυτά να μελετάς, αυτά πρέπει ν' αγαπάς, αυτά θα σε βάλουν στα ίχνη της θείας αρετής. Ναι, Μα τον παραδώσαντα στην ψυχή μας την Τετρακτύ! την πηγή της αέναης φύσης!
Άρχιζε λοιπόν, προσευχόμενος στους θεούς, για να ολοκληρώνεις τις πράξεις σου. Και εφόσον τα τηρείς αυτά:
- Θα γνωρίσεις την σύσταση των αθανάτων θεών και των θνητών ανθρώπων, κι αν το κάθε τι παρέρχεται, και διατηρείται. - Θα γνωρίσεις δε, αν η Θέμις το θέλει [αν το δικαιούσαι], ότι η φύση είναι παντού η ίδια, ώστε μήτε τ' ανέλπιστα να ελπίζεις, μήτε κάτι να σου ξεφύγει.
- Θα γνωρίσεις ακόμη, ταλαίπωρους ανθρώπους, από συμφορές που ίδιοι προκάλεσαν, οι οποίοι, ενώ τα αγαθά βρίσκονται κοντά τους, ούτε τα βλέπουν, ούτε τ' ακούν, λίγοι δε, γνωρίζουν πώς να λύσουν τα κακά. Η μοίρα δε αυτή τους συσκοτίζει το μυαλό. Σαν κύλινδροι δε, περιφέρονται εδώ κι εκεί, μέσα σε ατελείωτες συμφορές, γιατί τους ξεφεύγει ότι, η Έριδα, που τους είναι σύμφυτη, τούς είναι μια ολέθρια συνοδός που τους βλάπτει, και [επομένως] δεν πρέπει να προάγεται, αλλά να αποφεύγεται.
ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
Ταῦτα πόνει, ταῦτ' ἐκμελέτα, τούτων χρή ἐρᾶν σέ· ταῦτά σε τῆς θείης Ἀρετῆς εἰς ἴχνια θήσει ναί μά τόν ἁμετέραι ψυχᾶι παραδόντα τετρακτύν, παγᾶν ἀενάου φύσεως. ἀλλ' ἔρχευ ἐπ' ἔργον θεοῖσιν ἐπευξάμενος τελέσαι.
Τούτων δέ κρατήσας γνώσεαι ἀθανάτων τέ θεῶν θνητῶν τ' ἀνθρώπων σύστασιν, ἧι τέ ἕκαστα διέρχεται, ἧι τέ κρατεῖται, γνώσηι δ', ἥ θέμις ἐστί, φύσιν περί παντός ὁμοίην, ὥστε σέ μήτε ἄελπτ' ἐλπίζειν μήτε τί λήθειν. γνώσηι δ' ἀνθρώπους αὐθαίρετα πήματ' ἔχοντας τλημονας, οἵτ' ἀγαθῶν πέλας ὄντων οὔτ' ἐσορῶσιν οὔτε κλύουσι, λύσιν δέ κακῶν παῦροι συνιᾶσιν. Τοίη μοῖρ' αὐτῶν βλάπτει φρένας· ὡς δέ κύλινδροι ἄλλοτ' ἐπ' ἄλλα φέρονται ἀπείρονα πήματ' ἔχοντες. λυγρά γάρ συνοπαδός Ἔρις βλάπτουσα λέληθεν σύμφυτος, ἥν οὐ δεῖ προάγειν, εἴκοντα δέ φεύγειν.
Πηγή:
