Με τον ίδιο τρόπο θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι η ημέρα πριν ξεσπάσει η βία στην Deraa της Συρίας, τον Μάρτιο του 2011, θα ήταν μια ήσυχη ημέρα, που αγνοούσε την εξέγερση που επρόκειτο να ξεσπάσει.
Δεν ήταν αυτή όμως έτσι. Η Deraa έσφυζε από δραστηριότητα και ξένους επισκέπτες στη Συρία πολύ πριν η στημένη εξέγερση σηκώσει την αυλαία της.
Το Τζαμί Omari ήταν ο τόπος των παρασκηνιακών προετοιμασιών, με τις αλλαγές κοστουμιών και τις πρόβες. Οι τρομοκράτες της Λιβύης, φρέσκοι από το πεδίο της μάχης της επίθεσης για την αλλαγή καθεστώτος στη Λιβύη από ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, βρίσκονταν στην Deraa πολύ νωρίτερα από τον Μάρτιο του 2011 που ξέσπασε η βία της εξέγερσης. Κληρικός στο Τζαμί Omari ήταν ο Σεΐχης Ahmad al Sayasneh. Ήταν ένας ηλικιωμένος άντρας με ένα σοβαρό πρόβλημα στα μάτια, που τον ανάγκαζε να φοράει ειδικά μαύρα γυαλιά και παρεμπόδιζε σοβαρά την όραση του. Δεν είχε πρόβλημα μόνο με την όραση αλλά ήταν και ευαίσθητος στο φως, πράγμα που τον ανάγκαζε να ζει σε εσωτερικούς χώρους όσο το δυνατόν περισσότερο και συχνά να απομονώνεται. Είχε συνηθίσει να κρίνει τους ανθρώπους με τους οποίους μιλούσε από την προφορά και τη φωνή τους. Η προφορά στην Deraa είναι χαρακτηριστική. Όλοι οι άνδρες που σύχναζαν στο Τζαμί Omari ήταν ντόπιοι, όλοι με την κοινή προφορά της Deraa. Ωστόσο, οι επισκέπτες από τη Λιβύη δεν αναγγέλθηκαν στον κληρικό, καθώς αυτό θα κατέστρεφε την κάλυψη τους. Αντίθετα, συνεργάζονταν με ανθρώπους της περιοχής. Λίγους παίκτες-κλειδιά τους οποίους κατέστησαν προσεκτικά συνεργάτες και έμπιστους τους. Η συμμετοχή τοπικών οπαδών της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, οι οποίοι θα βοηθούσαν τους ξένους μισθοφόρους / τρομοκράτες της Λιβύης, ήταν ένα ουσιαστικό μέρος του σχεδίου της CIA, το οποίο ήταν καλά σκηνοθετημένο και καθοδηγούμενο από την Ιορδανία.
Η βοήθεια και η συνεργασία των τοπικών οπαδών του Σαλαφισμού επέτρεψε στους Λίβυους να προχωρήσουν στην Deraa χωρίς να προσελκύσουν καμία υποψία. Οι τοπικοί άνδρες ήταν η “βιτρίνα” της επιχείρησης.
Οι πράκτορες της CIA που διηύθυναν την επιχείρηση Deraa από το γραφείο τους στην Ιορδανία είχαν ήδη παράσχει τα όπλα και τα μετρητά που απαιτούνταν για να τροφοδοτήσουν τις φλόγες της επανάστασης στη Συρία. Με αρκετά χρήματα και όπλα, μπορείτε να ξεκινήσετε μια επανάσταση οπουδήποτε στον κόσμο.
Στην πραγματικότητα, η εξέγερση στην Deraa τον Μάρτιο του 2011 δεν πυροδοτήθηκε από γκράφιτι γραμμένα από έφηβους και δεν υπήρχαν δυσαρεστημένοι γονείς που ζητούσαν να ελευθερωθούν τα παιδιά τους. Αυτό ήταν μέρος του χολιγουντιανού στυλ σεναρίου που γράφτηκε από ειδικευμένους πράκτορες της CIA, στους οποίους είχε δοθεί μια αποστολή: να καταστρέψουν τη Συρία με σκοπό την αλλαγή του καθεστώτος. Η Deraa ήταν μόνο η Πράξη 1: Σκηνή 1.
Το γεγονός ότι αυτοί οι λεγόμενοι έφηβοι καλλιτέχνες των γκράφιτι και οι γονείς τους δεν βρέθηκαν ποτέ, ποτέ δεν κατονομάστηκαν, και ποτέ δεν απεικονίστηκαν είναι η πρώτη ένδειξη ότι η ταυτότητα τους είναι κρυμμένη στο σκοτάδι.
Σε κάθε εξέγερση πρέπει να υπάρχει λαϊκή υποστήριξη. Συνήθως προκύπτει κάποια κατάσταση και οι διαδηλωτές κατεβαίνουν στους δρόμους. Οι ομάδες ασφαλείας παρεμβαίνουν για να “διατηρήσουν την ειρήνη” και να αδειάσουν τους δρόμους και αν υπάρξει μια “στυγνή καταστολή” οι συνήθως “ειρηνικοί διαδηλωτές” θα αντιδράσουν με αγανάκτηση αισθανόμενοι καταπιεσμένοι και αδικημένοι και οι αριθμοί τους στους δρόμους θα αυξηθούν. Αυτό είναι το σημείο όπου οι διαδηλώσεις μπορούν να πάρουν δύο κατευθύνσεις: οι διαδηλωτές θα υποχωρήσουν και θα πάνε στο σπίτι τους, ή οι διαδηλωτές μπορεί να αντιδράσουν με βία, η οποία στη συνέχεια θα συναντήσει την βία των ομάδων ασφαλείας, και αυτό θέτει τις βάσεις για μια πλήρη εξέγερση.
Η στημένη εξέγερση στην Deraa είχε κάποιους ντόπιους στο δρόμο που δεν γνώριζαν τη συμμετοχή τους σε μια παραγωγή CIA-Hollywood. Αυτοί δεν πληρώθηκαν με έξτρα για την σκηνή που θα γυριζόταν. Αυτοί οι, εν αγνοία τους, κομπάρσοι, είχαν παράπονα, που διαρκούσαν ίσως μια γενιά ή και περισσότερο, και ήταν ίσως ριζωμένα στον Ουαχαμπισμό, ο οποίος είναι μια πολιτική ιδεολογία που εξάγεται παγκοσμίως από το Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας και της βασιλικής του οικογένειας και τους πληρωμένους υπαλλήλους του.
Οι Λίβυοι αποθήκευσαν όπλα στο Τζαμί Omari πολύ πριν υπάρξει οποιαδήποτε φήμη για έφηβους που συνελήφθησαν για γκράφιτι. Ο κληρικός, με προβλήματα όρασης και γέρος, δεν γνώριζε την κατάσταση στο εσωτερικό του τζαμιού του ή για την παρουσία ξένων στο εσωτερικό του.
Τα όπλα ήρθαν στην Deraa από το γραφείο της CIA στην Ιορδανία. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει στενούς δεσμούς με το βασιλιά της Ιορδανίας. Η Ιορδανία είναι 98% παλαιστινιακή, και όμως έχει μια μακρόχρονη συνθήκη ειρήνης με το Ισραήλ, παρά το γεγονός ότι 5 εκατομμύρια συγγενείς των Ιορδανών πολιτών, δίπλα, στην Κατεχόμενη Παλαιστίνη, στερούνται οποιαδήποτε μορφή ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο βασιλιάς της Ιορδανίας πρέπει να κάνει μια καθημερινή πράξη υψηλής εξισορρόπησης σε τεντωμένο σχοινί μεταξύ των πολιτών του, της ειρήνης και της ασφάλειας της χώρας του και των συμφερόντων και σχεδίων της Αμερικής στην Μέση Ανατολή. Ο βασιλιάς Αμπντάλα δεν περπατάει μόνο σε τεντωμένο σχοινί αλλά ταυτόχρονα είναι και ταχυδακτυλουργός, και όλη αυτή η πίεση πάνω του πρέπει να είναι τεράστια, στον ίδιο και στην βασίλισσα Ράνια, που είναι η ίδια Παλαιστίνια. Αυτά τα πράγματα πρέπει να εξεταστούν στο προσκήνιο με φόντο την Αραβική Δημοκρατία της Συρίας, η οποία τα τελευταία 40 χρόνια είχε στον ακρογωνιαίο λίθο της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής της σκαλισμένες τις αρχές των Παλαιστινιακών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της Παλαιστινιακής ελευθερίας και δικαιοσύνης.
Η πολιτική των ΗΠΑ να επιτεθούν στη Συρία με σκοπό την αλλαγή του καθεστώτος δεν ήταν μόνο για τους αγωγούς φυσικού αερίου, τις πετρελαιοπηγές, τη στρατηγική θέση και τον χρυσό: ήταν για να συντρίψουν αυτόν τον ακρογωνιαίο λίθο των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων. Το να ξεφορτωθούν τον Πρόεδρο Μπασάρ αλ Άσσαντ ισοδυναμούσε με το να ξεφορτωθούν έναν από τους λίγους Άραβες ηγέτες που είναι μια σταθερή φωνή για τα δικαιώματα των Παλαιστινίων.
Η θέση της Deraa δίπλα στα ιορδανικά σύνορα είναι ο μοναδικός λόγος που η πόλη αυτή επιλέχθηκε για την 1η Πράξη της 1ης Σκηνής της εξέγερσης της Συρίας. Αν ρωτούσατε τους περισσότερους Σύριους, αν πήγαν ποτέ την Derra, ή σκόπευαν ποτέ να πάνε, θα απαντούσαν, "Όχι". Είναι μια μικρή και ασήμαντη γεωργική πόλη. Είναι ένα πολύ απίθανο μέρος για να ξεκινήσει μια πανεθνική επανάσταση. Η Deraa έχει μια ιστορική σημασία λόγω των αρχαιολογικών ερειπίων, αλλά αυτό διαφεύγει σε οποιονδήποτε άλλον εκτός από τους καθηγητές ιστορίας ή τους αρχαιολόγους. Η πρόσβαση στα όπλα από την Ιορδανία έκανε την Deraa το ιδανικό μέρος για να στηθεί η εξέγερση που τώρα έχει μετατραπεί σε έναν διεθνή πόλεμο. Κάθε άτομο με κοινή λογική, θα υπέθετε ότι μια εξέγερση ή επανάσταση στη Συρία θα ξεκινούσε στη Δαμασκό ή στο Χαλέπι, τις δύο μεγαλύτερες πόλεις. Ακόμα και μετά από 2,5 χρόνια βίας σε όλη τη χώρα, ο πληθυσμός του Χαλεπιού ποτέ δεν συμμετείχε στην εξέγερση, ούτε ζήτησε αλλαγή καθεστώτος.
Χαλέπι: η μεγάλη βιομηχανική δύναμη της Συρίας δεν ήθελε να έχει σχέση με την αποστολή της CIA, και νόμισε πως απέχοντας από κάθε συμμετοχή θα μπορούσε να γλιτώσει μέχρι τελικά η βία να πεθάνει από φυσικό θάνατο λόγω έλλειψης συμμετοχής πολιτών. Ωστόσο, αυτό δεν έγινε στο Χαλέπι. Αντίθετα, οι ΗΠΑ υποστήριξαν τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό, που προερχόταν κυρίως από το Ιντλίμπ και τις γύρω περιοχές. Ύστερα κάλεσαν τους ξένους εταίρους τους, οι οποίοι κατέφθαναν στο Χαλέπι από την Τουρκία, όπου είχαν κλείσει θέσεις στις πτήσεις της Turkish Airlines από το Αφγανιστάν, την Ευρώπη, την Αυστραλία και την Βόρεια Αφρική, προσγειώνονταν στην Κωνσταντινούπολη, και στη συνέχεια μεταφέρονταν με λεωφορεία που ανήκουν στην τουρκική κυβέρνηση στα σύνορα Τουρκίας-Χαλεπιού. Τα αεροπορικά εισιτήρια, τα λεωφορεία, οι μισθοί, οι προμήθειες, τα εφόδια και οι ιατρικές ανάγκες παρέχονταν όλα στην Τουρκία από έναν αξιωματούχο της Σαουδικής Αραβίας. Τα όπλα παρέχονταν όλα από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, από τις αποθήκες τους στην αποβάθρα της Βεγγάζης, στη Λιβύη. Η επιχείρηση αλλαγής καθεστώτος των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ είχε καταλήξει με επιτυχία στη Λιβύη, και η Αμερική είχε πάρει στην κυριότητα της όλα τα όπλα και τα αποθέματα που προηγούμενα ήταν ιδιοκτησία της κυβέρνησης της Λιβύης, μεταξύ αυτών τόνοι από ράβδους χρυσού που πήρε η κυβέρνηση των ΗΠΑ από την Κεντρική Τράπεζα της Λιβύης.
Η σειρά των Λίβυων τώρα. Ο Mehdi al Harati, ο Λίβυος με ιρλανδικό διαβατήριο, τέθηκε επικεφαλής μιας ταξιαρχίας τρομοκρατών που εργάζονταν υπό αμοιβή και διεύθυνση της CIA στη Λιβύη. Μόλις τέλειωσε η δουλειά του εκεί, μεταφέρθηκε στην Βόρεια Συρία, στην περιοχή Ιντλίμπ, όπου ήταν η έδρα του υποστηριζόμενου από την Αμερική Ελεύθερου Συριακού Στρατού, τον οποίο ο Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής Τζον Μακέιν υποστήριξε στο Κογκρέσο των ΗΠΑ, και επισκέφθηκε προσωπικά, μπαίνοντας παράνομα στην Συρία χωρίς διαβατήριο ή συνοριακό έλεγχο. Στην Αριζόνα, ο γερουσιαστής Μακέιν τάσσεται υπέρ της απέλασης οποιουδήποτε παράνομου αλλοδαπού εισέρχεται στις ΗΠΑ, αλλά ο ίδιος παραβίασε το διεθνές δίκαιο, μπαίνοντας στην Συρία σαν παράνομος αλλοδαπός χωρίς ταυτότητα. Ήταν όμως με παρέα έμπιστων φίλων και συνεργατών, αυτών του Ελεύθερου Συριακού Στρατού: των ίδιων ανθρώπων που αποκεφάλισαν Χριστιανούς και Μουσουλμάνους, βίασαν γυναίκες και παιδιά και των δύο φύλων, πούλησαν κορίτσια σαν σκλάβες του σεξ στην Τουρκία, και έφαγαν το ωμό συκώτι ενός ανθρώπου, πράξη που με υπερηφάνεια βιντεοσκόπησαν και ανέβασαν στο διαδίκτυο.
Προηγουμένως, η Συρία δεν είχε κανέναν τρομοκράτη της Αλ Κάιντα και είχε περάσει από τον πόλεμο στο γειτονικό Ιράκ χωρίς μεγάλες φθορές, εκτός από το γεγονός ότι δέχτηκε 2 εκατομμύρια Ιρακινούς πρόσφυγες. Λίγο πριν αρχίσει η στημένη εξέγερση στην Deraa, ο Μπραντ Πιτ και η Αντζελίνα Τζολί ήταν στη Δαμασκό και ξεναγούνταν από τον Πρόεδρο και την Πρώτη Κυρία. Ο Pitt και η Jolie είχαν έρθει για να επισκεφθούν και να υποστηρίξουν τους ιρακινούς πρόσφυγες πολέμου στην Δαμασκό. Ο Μπραντ Πιτ ήταν έκπληκτος που ο Πρόεδρος της Συρίας τον οδηγούσε προσωπικά και χωρίς σωματοφύλακες ή άνδρες της ασφάλειας. Ο Pitt και η Jolie ήταν συνηθισμένοι στην δική τους ομάδα βαριάς ασφαλείας στις ΗΠΑ. Ο Πρόεδρος Άσσαντ εξήγησε ότι ο ίδιος και η σύζυγος του ένοιωθαν άνετα στην Δαμασκό, γνωρίζοντας ότι ήταν ένα ασφαλές μέρος. Πράγματι, η ένωση των Γάλλων ταξιδιωτικών πρακτόρων είχε κρίνει την Συρία σαν τον ασφαλέστερο τουριστικό προορισμό στην περιοχή ολόκληρης της Μεσογείου, πράγμα που σημαίνει ότι ήταν πιο ασφαλής ακόμα και από την ίδια τη Γαλλία.
Ωστόσο, η στρατηγική των ΗΠΑ ήταν να δημιουργήσουν μια “Νέα Μέση Ανατολή”, η οποία θα ξεφορτωνόταν την ασφάλεια στη Συρία: μέσω της επικείμενης θύελλας γνωστής και σαν “winds of change” (ΣτΜ, “άνεμοι αλλαγής” - έκφραση-τίτλος τραγουδιού που χρησιμοποιείται συχνά από τα συστημικά ΜΜΕ για να καλλωπίσουν το χάος στην ΜΑ).
Η Τυνησία, η Λιβύη, η Αίγυπτος και, ύστερα, η Συρία ήταν το ειδυλλιακό μονοπάτι στον κήπο της “Αραβικής Άνοιξης”. Όμως, το έργο στην επιχείρηση - Συρία δεν ακολούθησε το σενάριο. Πέρασε και τις προθεσμίες και τον προϋπολογισμό. Οι τίτλοι τέλους δεν λένε να φανούν και η αυλαία δεν έπεσε ακόμα στην σκηνή.
Δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε τον ρόλο που τα κυρίαρχα ΜΜΕ έπαιξαν στην καταστροφή της Συρίας. Για παράδειγμα, η Rula Amin του Al Jazeera ήταν στην Deraa και προσωπικά πήρε συνέντευξη από τον κληρικό Sayasneh στο Τζαμί Omari. Το Al Jazeera είναι το κρατικό μέσο που ανήκει στον πρίγκιπα του Κατάρ. Ο πρίγκιπας του Κατάρ ήταν ένας από τους βασικούς χρηματοδότες των τρομοκρατών που επιτίθενται στην Συρία. Οι ΗΠΑ έστελναν τα όπλα, τα εφόδια και παρείχαν τις στρατιωτικές δορυφορικές εικόνες, ωστόσο, τα μετρητά για την μισθοδοσία, την πληρωμή των δωροδοκιών στην Τουρκία, και όλα τα άλλα έξοδα που απαιτούσαν μετρητά στο χέρι τα κατέβαλαν ο Πρίγκιπας του Κατάρ και ο Βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας, που έπαιζαν το ρόλο τους σαν οι πιο στενοί σύμμαχοι στην Μέση Ανατολή των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Αυτή ήταν μια συμπαραγωγή μεταξύ των ΗΠΑ, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, της Τουρκίας, της Ιορδανίας, του Ισραήλ και, για τις αραβικές μοναρχίες του Περσικού Κόλπου, της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ κατά κύριο λόγο. Η CIA δεν έχει κανένα πρόβλημα με μυστικές επιχειρήσεις σε ξένες χώρες, ακόμη και με επιθέσεις πλήρους κλίμακας, αλλά η χρηματοδότηση πρέπει να προέρχεται από μια ξένη χώρα, διότι οι Αμερικανοί ψηφοφόροι μπορεί να μην ενδιαφέρονται αν δολοφονούνται άνθρωποι στην Συρία, όμως ποτέ δεν θα συμφωνούσαν να πληρώσουν γι' αυτό. Εφ' όσον οι Άραβες πλήρωναν για το έργο, αυτό ήταν ΟΚ για τον κ. John Q. Public, (ΣτΜ ειρωνική αναφορά στον μέσο Αμερικανό) ο οποίος κατά πάσα πιθανότητα δεν είναι σε θέση να βρει την Συρία στον χάρτη ούτως ή άλλως.
Η Rula Amin και άλλοι από το προσωπικό του Al Jazeera, και συμπεριλαμβανομένων του αμερικανικού CNN, του βρετανικού BBC και του Γαλλικού France24, όλοι ξεκίνησαν μια σκόπιμη εκστρατεία πολιτικής προπαγάνδας εναντίον της συριακής κυβέρνησης και του συριακού λαού που υπέφερε τον θάνατο και την καταστροφή που προήλθε από τους τρομοκράτες οι οποίοι προσποιούνταν ότι είναι οι βασικοί παίκτες μιας τοπικής εξέγερσης. Μερικές φορές, τα κείμενα ήταν τόσο όμοια ώστε φανταζόσουν ότι ήταν όλα γραμμένα στο ίδιο δωμάτιο ξενοδοχείου στη Βηρυτό. Επί σκηνής εμφανίστηκαν προσωπικότητες των μέσων ενημέρωσης, ο Robert Fisk, από το πλεονεκτικό σημείο του στη Βηρυτό και ο Joshua Landis από το παρατηρητήριο του στην Οκλαχόμα. Αυτές οι 2 άνδρες, ενώ βρίσκονται τόσο μακριά από τα πραγματικά γεγονότα, προσποιήθηκαν ότι γνωρίζουν τα πάντα που συμβαίνουν στη Συρία. Βρετανοί και Αμερικανικοί αναγνώστες επηρεάστηκαν από τις εσκεμμένες και μονόπλευρες ερμηνείες τους, ενώ οι πραγματικοί Σύριοι που ζουν εντός της Συρίας, και που διάβαζαν στα αγγλικά στο ίντερνετ τα άρθρα τους, αισθάνθηκαν αμήχανοι. Οι Σύριοι αναρωτήθηκαν πώς μπορούσαν οι Δυτικοί αρθρογράφοι να παίρνουν το μέρος των τρομοκρατών οι οποίοι ήταν αλλοδαποί, ακολουθούσαν το ριζοσπαστικό Ισλάμ και επιτίθονταν εναντίον άοπλων αμάχων που προσπαθούσαν να υπερασπιστούν τα σπίτια και τις οικογένειες τους. Τα μέσα απεικόνιζαν τους τρομοκράτες σαν μαχητές της ελευθερίας και ήρωες της δημοκρατίας, ενώ βίαζαν, λεηλατούσαν, ακρωτηρίαζαν, απήγαγαν για λύτρα και δολοφονούσαν άοπλους πολίτες που δεν είχαν διαβάσει το σενάριο πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα στην Deraa. Υπήρχε ένα trailer ταινίας, και ήταν ένα χαμηλού κόστους βίντεο από κινητό τηλέφωνο, που έσπασε ρεκόρ παγκοσμίως, πουλώντας στους θεατές του την ιδέα μιας Συρίας που βρισκόταν στην αρχή ενός δραματικού αγώνα για ελευθερία, δικαιοσύνη και τον αμερικανικό τρόπο ζωής. Από την αρχή, το Al Jazeera και όλα τα υπόλοιπα μέσα μαζικής ενημέρωσης πλήρωναν 100 δολάρια για οποιοδήποτε ερασιτεχνικό βίντεο είχε γυριστεί στη Συρία. Μια ολόκληρη, εντελώς καινούργια, βιομηχανία “παραγωγής κατ' οίκον” ξεπήδησε στη Συρία, με σκηνοθέτες και ηθοποιούς, όλοι πεινασμένοι για τα φώτα της δημοσιότητας και φήμη. Η αυθεντικότητα δεν αμφισβητήθηκε. Τα ΜΜΕ ήθελαν μόνο περιεχόμενα που να στήριζαν την προπαγανδιστική εκστρατεία τους στη Συρία.
Η Deraa ήταν η αρχική σκηνή ενός τραγικού έπους που δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. Ο κληρικός που ήταν ένα βασικός χαρακτήρας στα αρχικά πλάνα, ο Sheikh Sayasneh, ετέθη στην αρχή σε κατ' οίκον περιορισμό, και στη συνέχεια μεταφέρθηκε λαθραία στο Αμμάν της Ιορδανίας τον Ιανουάριο του 2012. Τώρα δίνει διαλέξεις στην Αμερική κοντά στην Ουάσιγκτον DC. Ακριβώς όπως οι επίδοξοι ηθοποιοί βρίσκουν συνήθως το δρόμο τους προς το Χόλιγουντ που είναι η Μέκκα του κινηματογράφου, ο Sheikh Sayasneh βρήκε το δρόμο του προς τη Μέκκα όλων των σχεδίων αλλαγής καθεστώτων.
Tου Steven Sahiounie (1)
Επιμέλεια Μετάφρασης ο Γιώργος του Κλικ
Steven Sahiounie(1) Ο Steven Sahiounie άρχισε να γράφει πολιτικές αναλύσεις και σχολιασμούς κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Συρία, που άρχισε τον Μάρτιο του 2011. Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα συνεργαζόμενος με πολυάριθμα μέσα. Έχει δώσει συνεντεύξεις σε μέσα των ΗΠΑ και της Γερμανίας.
Πηγή:
