Η ΗΡΑ ΔΑΝΕΙΖΕΤΑΙ ΤΗΝ ΖΩΝΗΝ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ!
Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ, Η ΘΕΑ ΤΟΥ ΑΦΑΤΟΥ ΚΑΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΥΡΙΝΟΥ ΕΡΩΤΟΣ, ΚΡΑΤΕΙ ΔΕΜΕΝΗ ΕΙΣ ΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΤΗΣ (ΕΝΘΑ Η ΚΑΡΔΙΑ ΚΕΙΤΑΙ), ΤΗΝ ΜΑΓΙΚΗΝ ΖΩΝΗΝ (ΚΕΣΤΟΝ ΙΜΑΝΤΑ), ΗΤΙΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΔΙΑ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ, Ο ΚΑΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΖΩΝΗΣ ΑΠΤΕΙ ΣΦΟΔΡΑΣ ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ, ΕΓΕΙΡΕΙ ΠΟΘΟΥΣ, ΓΕΝΝΑΕΙ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΠΟΥ ΔΑΜΑΖΕΙ ΘΕΟΥΣ ΚΑΙ ΘΝΗΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΛΕΠΤΕΙ ΤΟΝ ΝΟΥΝ ΤΩΝ ΦΡΟΝΙΜΩΝ!
ποικίλον, ἔνθα δέ οἱ θελκτήρια πάντα τέτυκτο· 215
ἔνθ᾽ ἔνι μὲν φιλότης, ἐν δ᾽ ἵμερος, ἐν δ᾽ ὀαριστὺς
πάρφασις, ἥ τ᾽ ἔκλεψε νόον πύκα περ φρονεόντων…»
«…Είπε, απ’ τα στήθη έλυσε την κεντημένην ζώνην,
την θαυμαστήν, που όλες εκεί τες πλάνες είχε κλείσει.
Χάρις και πόθος είν’ αυτού, γλυκόλογα είναι μέσα,
συνομιλιά, καλή τον νουν να κλέψει και φρονίμων…»
{ΙΛΙΑΔΟΣ - ΡΑΨΩΔΙΑ Ξ΄}
ΤΗΝ ΖΩΝΗΝ ΑΥΤΗΝ, ΕΖΗΤΗΣΕΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΦΡΟΔΙΤΗΝ ΚΑΙ Η ΑΕΡΟΜΟΡΦΟΣ ΘΕΑ ΗΡΑ, Η ΔΕΣΠΟΖΟΥΣΑ ΤΟΥ ΣΤΟΙΧΕΙΟΥ ΤΟΥ ΑΕΡΟΣ, Η ΠΡΩΤΗ ΚΥΡΙΑ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ, ΙΝΑ ΠΛΑΝΕΨΕΙ ΤΟΝ ΑΙΓΙΔΟΦΟΡΟΝ ΣΥΖΥΓΟΝ ΤΗΣ ΔΙΑ.
«…μερμήριξε δ᾽ ἔπειτα βοῶπις πότνια Ἥρη
ὅππως ἐξαπάφοιτο Διὸς νόον αἰγιόχοιο· 160
………………………………………………………
δὸς νῦν μοι φιλότητα καὶ ἵμερον, ᾧ τε σὺ πάντας
δαμνᾷ ἀθανάτους ἠδὲ θνητοὺς ἀνθρώπους. 199…»
«…Κι εσκέφθη η μεγαλόφθαλμη θεά πως θα ημπορούσε
να ξεπλανέψει αυτή τον νουν του αιγιδοφόρου Δία.
………………………………………………………
Την χάριν και τον έρωτα σε με ζητώ να δώσεις,
οπού αθανάτους και θνητούς μ’ αυτά δαμάζεις όλους..»
Η ΒΑΘΥΤΕΡΑ ΕΝΑΤΕΝΙΣΙΣ ΤΩΝ ΣΤΙΧΩΝ, ΚΑΘΙΣΤΑ ΗΜΑΣ ΚΟΙΝΩΝΟΥΣ ΤΗΣ ΑΧΡΑΝΤΟΥ ΜΕΘΕΞΕΩΣ ΥΨΙΣΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ, ΑΤΙΝΑ ΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΧΩΡΑΝ ΔΙΑ ΤΗΣ ΔΡΑΣΕΩΣ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ΥΨΙΣΤΗΣ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗΣ ΘΕΙΑΣ ΜΑΝΙΑΣ ΚΑΤΑ ΠΛΑΤΩΝΑ, ΤΟΥ ΕΡΩΤΟΣ (ΠΤΕΡΩΤΟΣ), ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΤΗΣ ΠΑΝΓΕΝΝΗΤΩΡΟΣ ΜΗΤΡΟΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ, ΟΣΤΙΣ ΤΟΞΕΥΩΝ ΔΙΑ ΠΥΡΟΣ ΕΝ ΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΘΕΩΝ ΤΕ ΘΝΗΤΩΝ, ΔΙΕΓΕΙΡΕΙ ΤΟΥΣ ΕΝΤΕΘΕΝΤΑΣ ΠΥΡΙΝΟΥΣ ΔΕΣΜΟΥΣ ΕΛΞΕΩΣ, ΑΠΤΕΙ ΔΙΑΚΑΕΙΣ ΠΟΘΟΥΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΘΑΝΑΣΙΑΝ ΚΑΙ ΩΘΕΙ ΠΡΟΣ ΕΠΙΤΕΥΞΙΝ ΤΕΛΕΙΑΣ ΣΥΖΕΥΞΕΩΣ, ΓΑΜΟΥ ΙΕΡΟΥ, ΔΙΑ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΠΑΣΑ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, ΕΚ ΤΗΣ ΚΟΡΥΦΗΣ ΕΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΣΧΑΤΑ ΕΚΔΗΛΩΜΕΝΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ, ΑΝΑΝΕΟΥΤΑΙ, ΕΠΑΝΑΓΕΝΝΑΤΑΙ, ΕΠΑΝΕΝΩΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΥΔΟΚΙΜΕΙ ΕΝ ΠΛΗΡΕΙ ΑΓΑΠΗ ΤΕ ΘΕΙΑ ΑΡΜΟΝΙΑ!
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΙΣ:
ΟΙ ΕΝ ΛΟΓΩ ΣΤΙΧΟΙ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ, ΜΑΣ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ ΝΑ ΕΝΝΟΗΣΩΜΕΝ ΟΤΙ ΑΛΛΗ ΕΙΝΑΙ Η ΒΑΘΜΙΔΑ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΩΝ ΓΝΩΣΕΩΝ ΤΗΣ ΗΡΑΣ (=ΚΟΣΜΙΚΗΣ ΨΥΧΗΣ) ΚΑΙ ΑΛΛΗ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ(=ΟΥΡΑΝΙΑΣ, ΠΑΝΓΕΝΝΗΤΩΡΟΣ ΘΕΑΣ ΜΗΤΡΟΣ).
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΙΣ:
ΟΙ ΕΝ ΛΟΓΩ ΣΤΙΧΟΙ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ, ΜΑΣ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ ΝΑ ΕΝΝΟΗΣΩΜΕΝ ΟΤΙ ΑΛΛΗ ΕΙΝΑΙ Η ΒΑΘΜΙΔΑ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΩΝ ΓΝΩΣΕΩΝ ΤΗΣ ΗΡΑΣ (=ΚΟΣΜΙΚΗΣ ΨΥΧΗΣ) ΚΑΙ ΑΛΛΗ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ(=ΟΥΡΑΝΙΑΣ, ΠΑΝΓΕΝΝΗΤΩΡΟΣ ΘΕΑΣ ΜΗΤΡΟΣ).
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΖΕΥΓΑΡΑ
"ἠδ᾽ Ἔρος, ὃς κάλλιστος ἐν ἀθανάτοισι θεοῖσι,
λυσιμελής, πάντων τε θεῶν πάντων τ᾽ ἀνθρώπων
δάμναται ἐν στήθεσσι νόον καὶ ἐπίφρονα βουλήν."
ΕΡΜΗΝΕΙΑ:
ΑΛΛΑ ΚΙ Ο ΈΡΩΣ ΠΟΥ Ο ΠΙΟ ΩΡΑΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΘΑΝΑΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ,
ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΠΑΡΑΛΥΕΙ ΤΑ ΜΕΛΗ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΚΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ
ΔΑΜΑΖΕΙ ΜΕΣ ΣΤΑ ΣΤΗΘΗ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΕΤΗ ΤΟΥΣ ΘΕΛΗΣΗ.
--------------------------------------------------------------------
«Θα στέρξεις άρα ό,τι σου ειπώ, παιδί μου, να μου κάμεις;
Ή τάχα θα μου τ’ αρνηθείς καθώς χολήν μου τρέφεις
επειδή εγώ τους Δαναούς βοηθώ και συ τους Τρώας.».
Σ’ αυτήν η κόρη του Διός απάντησε Αφροδίτη:
«Ω Ηρα, σεβαστή θεά, του υψίστου Κρόνου κόρη.
Ό,τι ποθείς λέγε μου ευθύς και να το κάνω θέλω
αν πράγμα είναι που γίνεται και να ημπορώ να πράξω.».
Με δόλον της απάντησεν η Ήρα η σεβασμία:
«Την χάριν και τον έρωτα σε με ζητώ να δώσεις,
οπού αθανάτους και θνητούς μ’ αυτά δαμάζεις όλους.
………………………………………………………………………
Εκείνης η φιλόγελη απάντησε Αφροδίτη:
«Ό,τι ζητείς να σου αρνηθώ, δεν γίνεται, δεν πρέπει,
αφού του υψίστου των θεών κοιμάσαι στες αγκάλες.».
Είπε, απ’ τα στήθη έλυσε την κεντημένην ζώνην,
την θαυμαστήν, που όλες εκεί τες πλάνες είχε κλείσει.
Χάρις και πόθος είν’ αυτού, γλυκόλογα είναι μέσα,
συνομιλιά, καλή τον νουν να κλέψει και φρονίμων,
εκείνην της παρέδωκε στα χέρια και της είπε:
«Ιδού, βάλε στον κόλπον σου την θαυμαστήν μου ζώνην
τούτην, όπ’ έχει μέσα της ό,τι αν ειπείς, κι ελπίζω
πως όσα τώρα επιθυμείς θα κατορθώσεις όλα.».
Είπε και με χαμόγελο την άκουσεν η Ήρα
κι έβαλεν εις τον κόλπον της το θαυμαστό ζωνάρι.
ΑΡΧΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:
ἦ ῥά νύ μοί τι πίθοιο φίλον τέκος ὅττί κεν εἴπω, 190
ἦέ κεν ἀρνήσαιο κοτεσσαμένη τό γε θυμῷ,
οὕνεκ᾽ ἐγὼ Δαναοῖσι, σὺ δὲ Τρώεσσιν ἀρήγεις;
τὴν δ᾽ ἠμείβετ᾽ ἔπειτα Διὸς θυγάτηρ Ἀφροδίτη·
Ἥρη πρέσβα θεὰ θύγατερ μεγάλοιο Κρόνοιο
αὔδα ὅ τι φρονέεις· τελέσαι δέ με θυμὸς ἄνωγεν, 195
εἰ δύναμαι τελέσαι γε καὶ εἰ τετελεσμένον ἐστίν.
τὴν δὲ δολοφρονέουσα προσηύδα πότνια Ἥρη·
δὸς νῦν μοι φιλότητα καὶ ἵμερον, ᾧ τε σὺ πάντας
δαμνᾷ ἀθανάτους ἠδὲ θνητοὺς ἀνθρώπους. 199
…………………………………………………
τὴν δ᾽ αὖτε προσέειπε φιλομειδὴς Ἀφροδίτη·
οὐκ ἔστ᾽ οὐδὲ ἔοικε τεὸν ἔπος ἀρνήσασθαι·
Ζηνὸς γὰρ τοῦ ἀρίστου ἐν ἀγκοίνῃσιν ἰαύεις.
ἦ, καὶ ἀπὸ στήθεσφιν ἐλύσατο κεστὸν ἱμάντα
ποικίλον, ἔνθα δέ οἱ θελκτήρια πάντα τέτυκτο· 215
ἔνθ᾽ ἔνι μὲν φιλότης, ἐν δ᾽ ἵμερος, ἐν δ᾽ ὀαριστὺς
πάρφασις, ἥ τ᾽ ἔκλεψε νόον πύκα περ φρονεόντων.
τόν ῥά οἱ ἔμβαλε χερσὶν ἔπος τ᾽ ἔφατ᾽ ἔκ τ᾽ ὀνόμαζε·
τῆ νῦν τοῦτον ἱμάντα τεῷ ἐγκάτθεο κόλπῳ
ποικίλον, ᾧ ἔνι πάντα τετεύχαται· οὐδέ σέ φημι 220
ἄπρηκτόν γε νέεσθαι, ὅ τι φρεσὶ σῇσι μενοινᾷς.
ὣς φάτο, μείδησεν δὲ βοῶπις πότνια Ἥρη,
μειδήσασα δ᾽ ἔπειτα ἑῷ ἐγκάτθετο κόλπῳ. 223
{ΙΛΙΑΔΟΣ - ΡΑΨΩΔΙΑ Ξ΄ -Μετάφραση : ΙΑΚΩΒΟΥ ΠΟΛΥΛΑ}
Πηγή:
Βασιλική Ζευγαρά
ΕΛΛΑΝΙΑ ΠΥΛΗ
